Gazeteci Bedir Solmaz 

Kadirbilmezlik insanlığın kanayan yarasıdır!
Her gün dünü ararken, gördüklerimizden de geri kalıyoruz!
Oysa ne yakıcı duygudur kişinin çoğaldığı değerlerden yoksun kalması…

1980’li yılların sonlarında başlayarak İçel Sanat Kulübü çatısı altında neredeyse her nisan ayında Mersin Liselileri Haftası düzenlenir, kentte dolu dolu sanat solunurdu!
Ne acıdır ki o güzel günler buruk bir anı artık!
Hey gidi günler, Gazanfer Uğural’ın öncülüğünde Kurulan Mersin Liselileri Derneği üyeleri, nisanın ilk günlerinde kente akın eder, kültür ve sanat adına yapılması gerekenler üzerine kafa yorulurdu…
Çağdaş sanat her dalda kan kaybederken, salonlarında birbiri ardına sergiler açılıp konserler düzenlenen İçel sanat Kulübü dar bir alan sıkıştı!
Yılmaz Mersin sevdalısı olan Gazanfer Uğural, maddi ve manevi desteğiyle Mersin’de kültür ve sanatı ileri noktalara taşıyacak lokomotifin gönüllü ateşçisiydi aslında…
O güzel insan 20 yıl önce bugün aramızdan ayrılmıştı!
Anımsayamadınız mı yoksa?
Hani her yıl yaklaşık 130-200 arası üniversiteli gencimize karşılıksız burs sağlayan Mersin Liselileri Derneği kurucularına öncülük edip, Derneğin kurumsallaşmasını sağlamıştı ya; sanata tutkun herkese hamilik yapan, hastaların tedavisini üstlenen, hiçbir konuda “Bana ne!” demeyip kafasını kuma gömmeyen o yiğit insanı ne çabuk unuttuk... 
Her 12 Nisanda kadirbilmezliğin ayıbıyla yüzüm kızarır!
Gaznafer Uğural’ın gençliğinde havasını soluyup dolaştığı yerlere isminin verilip anısının yaşatılmasına dönük yazdığım yazıların sayısını unuttum... 
Başta Büyükşehir olmak üzere bütün belediyelere seslendik, dönemin Mezitli Belediye Başkanı Uğur Yıldırım’ın duyarlılığıyla bir parka ismi verildi!
Gönül isterdi ki benzer davranışı Akdeniz Belediyesi’nden görelim, çünkü Gazanfer Uğural’ın Mersin günleri  Mesudiye Mahallesi’nde  geçmişti!
Hep yinelerim, arkasında güzel ayak izleri bırakarak dönülmeze gidenlerin geride kalanlarca anılmasına ihtiyacı yoktur!
Onlar taht kurdukları gönüllerde zaten yaşıyorlar, yaşayacaklar da... 
Vurguncunun, Talancı nin, dızdızcının gırla gittiği günümüzde, güzel insanları yeni nesillere örnek olarak sunalım ki, insanlığın güzel hasletleri geleceğe taşınabilsin!
Gelin görün ki, şimdilerde ”Kral öldü, yaşanın yeni kral!” anlayışı egemen!
Ne zaman kadirbilmezlik üzerine düşünsem Pir Sulatan’ın “Hani benim ile lokma yiyenler / Canı başı dost yoluna koyanlar / Sen ölmeden ben ölürüm diyenler/ Dostlar da geriye kaçtı bulunmaz...” dizelerini anımsarım.
Kadirbilmezlik insanlığın kanayan yarası olsa da, almadan vermenin erdemiyle yoğrulu Gazanfer Uğural, nefes aldığım sürece gönlümün yeri doldurulamayan mihmanı olacaktır...
Işıklar içinde uyu Güzel Ağabeyim...