SAMİ AKGÜN

Bayramda doğduğum köyümüzü ziyaret ettik. Adana’nın Pozantı ilçesine bağlı “Belemedik” köyümüz.

Doğa harikası bir coğrafyası var. Dağların arasında bir vadi ve Çakıt ırmağı geçiyor içinden. Küçük bir Tren istasyonu var. Esas olarak Tren yoluyla gidilen bir yer. Bir tünelden giriliyor bir tünelden çıkılıyor. Tren yolu ve tüneller 1900’lu yılların başlarında Almanlar ile birlikte yapılmış. Her kış Çakıt ırmağının bozduğu bir kara yoluyla gitmek de mümkün. Pozantı otoban çıkışından sonra Belemedik tabelasını takip ederek Çakıt ırmağı boyunca gidilebilir.

Köyün yerlilerinin hemen tamamı köyümüzün heyelan bölgesi olması dolayısıyla 1960’larda çoğunluğu Adana’ya ve Mersin’e ve diğer bölgelere taşınmış. Her şeye rağmen köyde kalanlar ve sonradan dönenler sayesinde köy varlığını sürdürüyor. Şehirle bağlantılarını koparmadan ufak tefek bahçe işleri yapanlar da var yayla amaçlı gelenler de.

Alanya taraflarında orman işçiliği hayvancılık vs. işlerle göçebe bir hayat sürdüren dedelerimiz 1942 senesinde gelmişler buraya. O yıllarda Tren lokomotifleri odun ateşinden elde edilen buharla çalıştırıldığı için Demiryollarına odun kesip satarız düşüncesiyle gelip yerleşmişler.

Babamların en büyüğü Satılmış ve Yusuf amcamlar da var köyde. Satılmış amcam ve çocuklarına konuk olduk. Amcam 92 yaşında ve yaz kış burada kalıyor. Ekmek tahtası, et tahtası oklava gibi ağaç işleri yapar hala. Sonradan oğlu ve gelini de geldi yanına. Geçen yıl yengemi kaybettik. Eski neşesi yok tabi. Amcam, kuzenlerim, yeğenlerim kızlarım beraber iyi vakit geçirdik. Hem akrabalarımız sevindi hem biz. Köyümüzü de iyice bir gezdik bu arada. Güzel bir gün oldu.

Şimdilerde sit alanı ve tabiat parkı ilan edilmiş köyümüz. Çevre illerden gelen yerli turistlerin, fotoğrafçıların ve doğaseverlerin gözdesi olmuş. Memleketim diye demiyorum bir hafta sonu gezi planlarınıza dahil ederseniz pişman olmayacağınızı söyleyebilirim.