Yarın 6 Mayıs…

6 Mayıs 1972’ yi anımsadıkça, tüylerim diken diken oluyor.
Her şeye isyan edesim geliyor!
Çünkü, O gün Üç Fidan’ ın  sırf inat için asıldığı gündür!
O gün  Türkiye ‘yi yönetenlerin  yüz karasıdır!
Bu utanç gününün üzerinden 45 yıl geçti.
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan  yarın  devrimciler tarafından anılacak.
Aslında Üç Fidan hiç unutulmadı.
Ve de unutulmayacaklar!
Üçü de yurtseverdi,..
Arkadaşlarıyla birlikte emperyalizme karşı savaşım vermişlerdi!
Ve de kendileri için değil, yurdum insanı  için !..
İstiyorlardı ki ezilen, sömürülen olmasın!.
Yurdum insanı kardeşçe huzur, barış içinde yaşasın ve herkes emeğinin karşılığını alsın..
Ancak, onların istemleri  Türkiye’yi yönetenlerin işine gelmedi…
Çünkü, sömürü düzeni ağababaların vazgeçilmeziydi..
Onlar Devletin güvenlik güçlerine tek bir kurşun bile sıkmamışlardı.
Sırf  siyasilerin  inadı uğruna darağacına gönderildiler.
Amaç  belliydi;  Menderes, Polatkan ve Zorlu’ nun intikamını böyle alacaklardı!
Gerçekten bu kini anlamak çok güçtü.

Deniz ve Yusuf 25, Hüseyin 23 yaşındaydı .

Üçünün de darağacına yürürken başı dikti...
Üç Fidan,  Türkiye’nin geleceği için ölüme gözlerini kırpmadan ve korkmadan  gitti!
Onlar yurdum insanı için ölümü göze almışlardı bi kere!
Bu nedenle ölüm onlara vız geldi!

Ya geride kalanlar! Onların mücadelelerini anlayabildiler mi?
Anlasalardı, bugün Türkiye’nin üzerinde karabulutlar dolaşmazdı!
Ve de Türkiye’yi yönetenler, bugün bile “İdam” sözcüğünü gündeme getirmezlerdi!
Halen meydanlarda “idam” naraları atanlar da işin içinde hile olduğunu biliyor.
Çünkü,  idam  kararı çıksa bile , nafile.
Ne darbeye teşebbüs eden fetöcüleri  ne de  son yıllarda sayılar hızla artan  vatan hainlerini asabilecekler.
Herkes bunu çok iyi biliyor, ama bir aldatmacadır gidiyor!
Yersen!

Deniz, Yusuf ve Hüseyin’ siz 45 yıl geçti…

“Türkiye’de ne değişti ?”derseniz..
Her şey tepe taklak!

Dünya Mersin’e, Türkiye tersine yol alıyor!
Böylesine bir Türkiye’de, Denizlerin devrimci mücadelesi unutulmayacaktır!
Deniz’e, Yusuf’a, Hüseyin’e selam olsun!
Üç Fidanı,  Deniz’ in  cezaevinde cep defterinin kapak arkasına kendi el yazısıyla karaladığı, kimi satırlarını çizdiği şiiriyle analım;

“Yenilmişsem
Elim kolum bağlı
Boynumda yağlı ip
Gelip dayanmışsam
darağacına
Dudaklarımda yarın
Gözlerim yarınlarda
Unutmak mı gerek seni?
Kapılar kapalı
Tutulmuşsa gece
kapkara yollar
Sıcacık bir sevgi
sunmayacak mıyım
insanlara?
Bakmayacak mıyım yarınlara
Seslenmeyecek miyim
insanlara?”