Bugün MERSİN'DE otobüs duraklarımız bile bizi güneşten koruyamaz durumdayken, çok yıllar önce Mersinlilerin Atatürk Caddesi'nde ASFALTA ÇIKARAK eşiyle dostuyla, büyük gruplar halinde, gölgede huzur içinde yürümeleri, tur atmaları, sohbet etmeleri sağlanmıştı. O zamanlar kentin masum ruhu henüz katledilmemişti.

Belki de Mersin'in ruhu, altında serin serin yürüdüğümüz o pergolaların sökülmesiyle asfaltla baş başa kaldığımız, sıcaktan bunaldığımız günlerin gelmesiyle kenti terk etmişti.

Belki de Belediye Binası'nın hemen yanı başında denize girdiğimiz kilometrelerce uzanan kumsalın yerini limanın almasıyla bir cinayet sonrası bize veda etmişti Mersin'in ruhu.

Kim bilir?

Kentin ruhu mu olurmuş demeyin sakın!

Her kentin bir ruhu vardır.

Bir kente ruhunu veren, modern ve akıllı binalar ve hatta insanın içini okşasa da kentin baştan sona yeşillikler içinde boy göstermesi değildir.

Bir kente, o kentte yaşayan insanlar ruh verir.

Mersin de ruhu çok sağlıklı olan kentlerden biriydi eskiden.

Eski, sokaklarında çocukluğumuzun zorluklar içinde yuvarlanarak geçtiği virane binalarla dolu Mersin'den, arkasına asılmak için biz çocukların birbiriyle dövüştüğü faytonların takırdayarak geçtiği malta taşlarıyla döşeli sokaklardan artık eser kalmadı.

Resimlerini eski fotoğraflarda gördüğümüz yıkık dökük, çatısı sökük ama hala unutamadığımız çeşitli kokuların içinden taştığı o güzelim binalar yok artık.

Aynı bizim gibi.

İçimiz aynı mı? Rengimiz aynı mı? Coşkumuz ne kadar benzer geçmişteki coşkulara?

İster kapitalizm deyin ister paragözlük, ne kadar çok şey alıp götürmüş kentten ve bizden.

Kenti, eski Mersin'i geri getiremeyiz.

Ama biz gerçekten ihtiyaç duyuyorsak, coşkumuzu bugünlere taşımanın bir yolunu, "eski bize" yeniden ulaşmanın çaresini mutlaka buluruz.

Pergolalı yollara, bisikletlerin cirit attığı dar sokaklara, kısacası insana kavuşmanın bir yolunu aslında bulmalıyız.

Bu ancak, insanı, milleti, Mersinliyi her şeyden, paradan puldan, makamdan şöhretten çok daha fazla merkeze alan bir anlayışla, HALKÇILIK İLE mümkün olur.

Bütün özlemlerimiz gibi!