Bülent Ecevit…

Siyasette 47 yıllık aktif yaşam…

Çalışma Bakanı… Başbakan Yardımcısı ve 5 defa Başbakanlık…

CHP’de Genel Sekreter… CHP’de Genel Başkan… DSP’de Genel Başkan…

Umudumuz Ecevit… Karaoğlan Ecevit… Halkçı Ecevit… Gazeteci Ecevit… Şair Ecevit… İşçi Babası Ecevit… Köylü Dostu Ecevit… Fakir Babası Ecevit…

Mavi gömlekli Ecevit… Beyaz güvercinli Ecevit… Kasketli Ecevit… Robert Kolej Mezunu Ecevit…

Kıbrıs Fatihi Ecevit… Sürgündeki Ecevit… Hapisteki Ecevit…

“Bir siyasetçi için en büyük tehlike, onun siyasetten kurtulamamasıdır. Çünkü siyasetçi o zaman siyasetin tutsağı olabilir.” Diyen Ecevit;

Siyasi kariyerinin zirvesindeyken bile koalisyon ortağıyla anlaşmazlığa düşünce “Ya biter, ya biter!” diyerek Başbakanlığı bırakmıştır…

Daha sonra koalisyonsuz tek başına kurduğu hükümetin Başbakanıyken o günlerde yapılan ara seçimde partisinin “oy kaybettiğini” gerekçe gösterip İSTİFA eden onurlu bir davranış sergilemiştir…

“Emek En Yüce Değerdir… Ne Ezen, Ne Ezilen, İnsanca Hakça Bir Düzen… Ekmek İşleyenin, Su Kullananın… İçte Huzurlu, Dışta Onurlu Türkiye… “DİYEN ECEVİT’TİR…

“Din duygusu kiminde korkudan alır gücünü, kiminde sevgiden. Din duygusu korkuyla beslenenler, genellikle bencil kişilerdir. Bu dünyada da, bu dünyadan sonrası için de kendilerini düşünürler. Din duygusu korkuya dayananlar, kolayca bağnazlığa kapılırlar. Din duygusu sevgiye dayananlarsa bağnaz olmazlar. Bağnaz olmadıkları için de özgür düşünürler. Halkımızın özgür düşünceli ve hoşgörülü oluşu, ondaki din duygusunun sevgiye dayanışındandır.” Diyen Ecevit;

Medine’de 17 yıl şeyhülislam olarak görev yapan Büyük Büyük Dedesi Hacı Emin Paşa’dan miras kalan çok değerli araziyi ve arazi üzerindeki kütüphaneyi Diyanet’e bağışlamıştır.

“Her siyasetçi sanatla ilgilenmedir. Zaman zaman siyasi kimliğini bir yana bırakıp, sanatçı gözüyle siyaset ve ülke gündemine bakabilmelidir.” Diyen ve aynı zamanda şair olan Ecevit;

“Doğmuşunda/ İnsan mısın da/ Yurttaş mısın da/ Durmuş’un oğlu Memed misin de/ Geç hemşerim geç/ Bunlarla kendini adam saydıramazsın.

Vergini vermişin de/ askere gitmişin de/ iyilikten gayri/ kime ne’tmişin de/ geç hemşerim geç/ bunlarla karnını doyuramazsın.”

Süreni sen misin de/ ekeni sen misin de/ biçeni sen misin de/ her bir şeyi sen/ geç hemşerim geç/ bunlarla bu toprağı senin olduramazsın.

Hani senin tapun/ hani senin senedin/ git işine memet/ elde ne tapu, ne de senet/ sen bu dünyada ne ararsın” Demiştir.

“O köyde doğup, o köyde doğanlar/ ne bir dağ, ne bir deniz/ ne de başka bir kent görenler/ o köyde doğup, o köyde ölenler.” Diye yazan da Ecevit’tir.

Pülümür’lü Kadın şiirinde de;

“Pülümür’ün bir dağ köyünde gördüm onu/ yaşını sordum bir giz gibi güldü/ kimi seksen dedi köylülerden, kimi yüz/ yüzüne baktım bir giz gibi güldü.

Bir asa vardı elinde/ bir solmuş krallığın/ kadifeden harmanisi üzerinde/ bir Hititliydi o bir Selçuklu/ bir Ermeniydi bir Kürttü/ bir Türk” diye yazmıştı.

Ecevitsiz 11 yıl geçti. Siyasette acımasız yakıcı sam yellerinin estiği günlerde de, siyasetin en dikenli yollarında da, en bunalımlı yıllarında da;

Kibarlığından… Beyefendiliğinden… Nezaketinden… Nazikliğinden… Centilmenliğinden…

ASLA ama ASLA ödün vermedi.

Saygın ve özgün duruşunu hiç bozmadı.

Türk Siyasetine SAYIN sözcüğünü yerleştiren, kendisini oldukça acımasız eleştiren rakiplerine bile DAİMA ama DAİMA “SAYIN” demiştir ECEVİT…

Genel Başkanı olduğu CHP’yi ve DSP’yi defalarca 1. Parti yapmış, çeşitli tarihlerde tam 5 defa BAŞBAKANLIK yapmıştır.

Ecevit’in ayrıldığı 1980’li yıllardan bu yana CHP hiç İKTİDAR ve BİRİNCİ parti olamamıştır.

Salı günleri Gazi Mecliste partilerin grup toplantılarını izledikçe, söylenenleri duydukça;

Sadece ve sadece SAYIN diyerek siyasette yarım yüzyıl İZ BIRAKAN ECEVİT’İ bir başka özlüyorum…

10 defa seçim kaybedip, koltuğundan bir türlü vazgeçmeyenler, “İSTİFA ne anlama geliyor acaba?” diyenler için de;

Hazin bir tabloya hüzünle bakar gibi oluyorum.

Ölümünün 11. Yılında Ecevit’i saygılarımla… Özlemlerimle… Rahmet Dileklerimle… ANIYORUM.