Kiraladığı tarlayı özenle hazırlamıştı. Karpuz ekti. Gözü gibi baktı. Gübresi, ,ilacı, mazotu… Dünyanın masrafını etmişti… 

Her gün karpuz fiyatlarını izliyordu. Kırıma bir hafta kala fiyat tam istediği gibiydi. Bu yıl para kazanacaktı karpuzdan… 

Kırıma ok az kalmıştı. Beklemediği bir şey oldu. Karpuz fiyatı yarı yarıya düştü. Şaşırmıştı. Hesap etti, kırım için yapacağı masrafı anca karşılıyordu. Zarardaydı… Sordu, soruşturdu: “İran’dan karpuz geldi” dediler… 

*** 
Tarlası verimliydi. “Sera kur” dediler. Kredi aldı. Sera kurdu. Biber dikti. Kışın serayı ısıtmak için çok masraf etti. Bu kadar masraf, emek karşılığı para kazanacaktı… 
Biberi toplama zamanı geldi. Bibere verdikleri fiyat toplamak için tuttuğu işçiye verdiği yevmiyeyi anca kurtarıyordu… Kredi borcunu ödeyemedi. Banka tarlasını icra yoluyla sattı… 

*** 
“Bu yıl şeftali iyi verdi.” Diye düşündü bahçeyi gezerken. Ne emek vermişti, ne masraf etmişti. Ama değecekti… 
Beklenmedik bir şey oldu. Dolu yağdı. Şeftalisinin satılacak hali kalmamıştı. “Bereket sigortalı” diye düşündü. Sigorta kurumuna başvurdu. Eksper bir türlü gelmiyordu. Uğraş, didin, eksperi getirebildi. Zarar tespiti şaka gibiydi. Masrafını bile karşılamıyordu alacağı tazminat. Ne zaman alacağı da belli değildi… 

*** 
Eşi “Pirinç al. Ama yerli olsun” demişti çıkarken. Gözlüğünü unutmuştu. Garanti olsun diye üzerinde TMO (Toprak Mahsulleri Ofisi) arması olan paketi seçti aldı. Eve geldiğinde eşi: “Sana yerli pirinç al demiştim.” Diye sitem etti. Gözlüğünü takıp paketin üzerini okudu: Menşe ülke: Uruguay yazılıydı… 

*** 
Nohut Meksika’dan, mercimek de Kanada’dan sarımsak Çin’den geliyordu. Sofraya koyduklarımız arasında yerli ürünümüz hiç yoktu… 

***
 İktidarın Ekonomi politikaları üreticiyi üretemez hale getirirken, köylüyü toprağından edecek kadar yoksullaştırdı. Şimdi tüketiciye “yerli ve milli mal kullan” diyorsunuz. Nerede varsa gösterin oradan alım…