Hava, toprak, su derken peş peşe içime düştü bütün cemreler.

Meğer ne kadar da çok özlemişim baharı!
Çiçeğe duran limon kokuları kışkırtıp duruyor beni.
Hafta sonlarını iple çekiyorum bugünler.
Portakal çiçeği, menekşeler, nergisler…
Gelincik tarlaları dalgalanıyor gözlerimin önünde
Dağların doruklarından aşağılara çağıldayan kar suları.
Meleşen sürüler yamaçlarda.
Uyanan börtü böcek.
Aha şurası Çamlıyayla, Gözne, Ayvagediği, Aslanköy, Kızılkaya…
Şehrin dayanılmaz yalnızlığından, can acıtan gürültüsünden uzak.
Alabildiğine özgürlük, alabildiğine bağımsızlık.
İçimde coşan çocuğun yaşama sevinci.
Yeşilin bin bir tonu, kokunun elvanlısı.
Papatyalar bir başka alem zaten.
Seviyor, sevmiyor, seviyor.
Tutabilene aşk olsun beni bu havalarda, bu güzelim baharda.
En tepelere çıkacağım inadına.
Sırtımı ulu bir ağaca yaslayacağım.
Dudaklarımda bir ıslık öylece kalacağım gün batımına dek.
Önümde uçsuz bucaksız bir doğa; ala yeşile boyanmış bir doğa.
Üstümde mavi bir bulut.
Meğer ne kadar da çok özlemişim baharı.

Mustafa Esmer Cengiz

( mavi.669@hotmail.com )