Devlet Adamı olmak kolay değil. Hele CHP’li olmak hiç kolay değil.

İbrahim Yalçıner

Vahap Seçer’e saldırılar devam ediyor. Dünkü Büyükşehir Belediye Meclisi gerçekten ibret vericiydi. Toroslar Belediye Başkanı Afşin Atsız Yılmaz; temelsiz, mesnetsiz ve hukuksuz bir yığın suçlamada bulundu. Seçer, bu saldırıları büyük bir sükunetle dinledi.

Söyleyecek çok şey vardı kuşkusuz bu saldırılara. Siyasetçiydi. İki dönem milletvekilliği yapmıştı. Suçlanan konularda geçmişte kimin ne yaptığını, kimin kimlerle görüştüğünü, kimin kimlerle fotoğrafları olduğunu iyi biliyordu. Konuşmacıya Habur sınır kapısındaki gösteriyi, Oslo görüşmelerini, HDP’li politikacıların Kandil’e hükümet tarafından gönderildiklerini hatırlatabilirdi. Diyarbakır meydanında yine HDP’li politikacılara APO’nun mektubunun okutulmasından bahsedebilirdi mesela. Ama sustu.

Eminim bir devlet adamı olarak sorumluluklarını hatırladı. Kentin birliğini ve bütünlüğünü temsil ediyordu her şeyden önce. Dahası Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran bir partinin Belediye Başkanıydı. Asıl ağırlık buydu. Herkes önünü arkasını düşünmeden ağzına geleni söyleyebilirdi. Ama o söyleyemezdi.

O CHP’liydi. Toplumun barış ve huzurundan sorumluydu.

Kadere bakın ki, Milliyetçiliği CHP’den öğrenenler, CHP’yi milliyetçilik adına suçluyordu. Üstelik milliyetçiliği de yanlış öğrenmişlerdi: Milliyetçiliği hamaset yapma ve slogan atma zannediyorlardı. Bu ülkenin taşı ve toprağının; deresi ve ırmağının savunmayanlar; milletin hiç bir hak ve özgürlük mücadelesinin yanında olmayanlar CHP’ye milliyetçilik dersi vermeye kalkıyorlardı. Ama susmak lazımdı.

Gün siyaset yapma günü değildi. Çünkü, hassas günlerden geçiliyorlardı. Terörü engelleyemeyenler, gerçek teröristi yakalayamayanlar kışkırtıcılık peşindeydi. Adamlar seçim kazanmak uğruna toplumun bir bölümünü başka bir bölümüne düşman etmeyi göze almışlardı. Oysa devlet adamı olmak başka bir şeydi.

Hele devlet adamı olmakla devletin yöneticisi olmak çok başkaydı. Devlet adamı olmak hukuk adamı olmaktı her şeyden önce. Adil olmaktı, adaletli davranmaktı, kişi hak ve özgürlüklerine saygı duymak, masumiyet karinesine bağlı olmaktı. Bazıları siyasi kaygı ve hesaplarla hükümetin emrinde devlet yöneticisi olabilirdi, ama devlet adamı olmak tam da bu tür yöneticilerle mücadele etmekti aynı zamanda. Toplumun zihnindeki devlet kavramı başka türlü korunamazdı. CHP’li olmak tam da buydu.

Zor olan da buydu. Kurucu olmak sadece sorumlu olmak değildi. İyisiyle kötüsüyle, doğrusuyla yanlışıyla tüm tarihe sahip çıkmaktı. Sızlanmadan, şikayet etmeden tüm tarihi sırtlanmaktı. Bir millet inşa etmenin ne olduğunu, bir devlet kuruculuğunun ne demek olduğunu bilmeyenler, hala etnisitesini ve mezhebini aşamayanlar elbette böyle fütursuzca saldıracaklardı. Onlar için yaşanılan şehrin itibarını, toplumun huzur ve barışını korumanın ne önemi vardı. Bu iş yine CHP’ye düşmüştü. Onun için CHP’li belediye başkanı olmak kolay değildi. Dün olduğu gibi bir bedel ödenecekse ödenecekti. Yeter ki memleket sağolsundu.