Esat Durak 

Biz gazeteci tayfası öyle çok giyinmeyi bilmeyiz.

Çekeriz altımıza bir kot pantolon. üstümüze bir tişört ya da kazak, oradan oraya koşturur dururuz.
Sanki şık olmaya hakkımız yokmuş gibi düşünürüz .
Yazar çizer takımıyız ya.
Kirli sakal , dağınık saçlar vs vs. 
Ne var ki yaptığımız kutsal işin temsiliyetinin de ne kadar önemli olduğunun farkında olan bir kaç kişi oldu bugüne kadar. İşte onların başına açık ara Ziya Keskinışık'ı koymuştum meslek hayatımda .Keskinliği sadece soyadında değil , kaleminde, bakışlarında ve giyim tarzındaydı Ziya amcanın..
Zaman zaman halk arasında adı enteller olarak geçen Atatürk caddesinde karşılaşırdık Ziya amcayla. Bazen o beni görmese de ben onu uzun uzun seyrederdim. Blazer ceket , beyaz gömlek , kırmızı kravat , RayBan gözlük, pamuk beyazı saçları ve heybetli görünüşü ile işte o enteller caddesinin gerçek entellektüel ismiydi bana göre.
Dilinden ülkesi, kenti eksik düşmez, 
bize de nasihati eksik olmazdı hiç .
Şimdi biraz rahatsız kendisi.
Hastaneye ziyaretine gittik ustamızın.
Yattığı yerden Mersin'i konuştuk ufak tefek. 
Depremi konuştuk. 
Tespitlerini, eleştirilerini dinledik .
Eşi ve iki oğlu başında .
İkisi de kendi gibi saygı ve nezaket abidesi.
Serdar yol arkadaşımız, meslek de birlikte dirsek çürüttük. Bir kez olsun incinmedim. Duruşu hepimize örnek.
Olba elimizde büyüdü. O da ağabeyi ve babasının genlerini ve ahlakını taşıyor.
Erken yaşlarda kent basınını dijitalle tanıştıran lojistik bir güç oldu Olba.
Sadece bir gazeteci değil, iki tane aslan gibi evlat yetiştiren bir baba aynı zamanda Ziya amca. 
Lafı fazla uzatmayayım.
Ziya Keskinışık bu mesleğin önemli yapı taşlarından biri şüphesiz .
Yaşadıklarıyla. şahit olduklarıyla, kalemiyle, duruşuyla.
Ama görevi henüz sona ermedi Ziya amcanın.
Bu kentin, bu ülkenin dünden daha fazla ihtiyacı var bu nefeslere.
Bizim hem kafası hem de giyimi şık insanlara ihtiyacımız var bu memlekette, bu meslekte. 
Yok öyle erkenden yol almak Ziya amca .
Bekliyorum seni Atatürk caddesinde .