Mustafa Esmer Cengiz

Öncelikle Zeynep Çakmak Atış’a çok teşekkürler.

Ölümün elinden çok şeyler kurtarmış çünkü.
Sevgili Hüseyin Çamak ‘hepsi bu’ demese de ben çok şey öğrendim bu anlatılardan.
İrkildim, kendime geldim.
Tanıyordum, tanımadığımı anladım kitabı okuyunca.
Detayların ne denli önemli olduğunu anladım bir insan yaşamında.
Lacivert takım elbiseli, kravatlı milletvekili fotoğraflarına baktıkça Çamak’ın, çocukluğunun geçtiği 

ışıksız, yolsuz, okulsuz yerlere gittim, geldim.
Çekilen acılar, yoksulluğun kahredici yalnızlığı, umarsızlık…
Topraksızlık, dilsizlik, itilmişlik…
Çerden çöpten bir odada on bir çocuk…
Eline küçücük yaşta değnek tutuşturulan, davar peşine salınan, yarı çıplak bir Hüseyin Çamak var bu 

kitapta.
Ama inat da var, mücadele de, şans da…
Orada burada, onun bunun yanında da olsa doktorluğa kadar, milletvekilliğine kadar uzanan uzun bir 

yolculuk…
350 sayfa.
Bir solukta okunan, bir daha bir daha okuma isteği uyandıran bir kitap.
Yaşanan koşulların insanı nasıl şekillendirdiğini, nerelerden nerelere sürüklediğini, yükselttiğini çok net 

görebiliyorsunuz, anlayabiliyorsunuz okudukça, şaşıyorsunuz.
Hastasını hasta gören, insan gören; reçetesini yazan, gerekirse ilaç parasını da cebinden veren bir doktor 

olabilmenin ne demek olduğunu, nasıl olunduğunu çok iyi anlıyorsunuz.
Siyaset üstü bir siyasetçi olabilmenin ne demek olduğunu, nasıl olunduğunu da…
Kısaca nasıl insan olunduğunu da.
Çok sevdim, çok yararlandım; ihtiyacım da varmış anlaşılan.
Çamak, artık sadece Zeynep’in, Ali Doğan’ın değil, hepimizin babası, Mersin’in, Mersilinin babası.
Ne güzel, ne insancıl, ne öğretici bir yaşam öyküsü.
Okuyun derim, okunmalı.
Ellerine, kalemine, yüreğine sağlık Zeynep hanım; iyi ki yazmışsın.
Ölümün pençesinden bir parça koparabilmek kolay değil, başarmışsın. Başarılarının devamını dilerim.
Sen de daha çok yaşa Hüseyin baba; bu ülkenin sana ve senin gibi güzel insanlara ihtiyacı var, olacak.

 Mustafa Esmer Cengiz