1978 yılıydı. Aydınlık Gazetesi’nin üst başlığı şöyleydi:

MİLLİ BİRLİK HÜKÜMETİ
Günün koşulları, gerçekten MİLLİ bir iradeyi gerektiriyordu.
Ortalık toz-duman ve bu ortamı çok seven sömürgenler ve işbirlikçileri doludizgin koşuyorlardı.
*                      *
Eşim Gaziantep Eğitim Enstitüsü’nde müdür yardımcılığı görevinde. Okulda kamplaşma en üst düzeyde. Günün koşullarına uygun olarak, Faşistler ve Devrimciler (Ya da solcular) olarak tanımlanıyor. Öğretmenler askeri arabalarla okullara taşınıyor ve evlerine götürülüyor. Asker sürekli olarak okullarda ve nöbette… Yurt genelinde olduğu gibi…
Gaziantep sokakları özellikle geceleri dışarıya çıkılamaz konumunda.
Sadece Gaziantep değil elbette. O sırada Maraş olayları yaşanıyor… İnsanlar evlerinde katlediliyor… Sokaktakiler zaten elde bir!
Öğretmenler “BO” denilen (Bakanlık Onayı) sisteminin esirleri olarak aile bütünlüğüne bakılmaksızın savruluyor…
Ölümler sıradanlaştırılıyor…
“Tüp” kuyrukları alışılmışa dönüştürülüyor…
Böyle bir durumda kurtuluşun MİLLİ BİRLİK HÜKÜMETİ’nde olduğu tespit ediliyor ve seslendiriliyor.
Gerçekleşti mi?
Hayır!
Neden?
1)      Emperyalistlerin psikolojik savaş üstünlüklerinden
2)      Kişisel hırsların galip gelmesinden
3)      “Vatan, bayrak, namus” söylemlerinin içlerinin doldurulmamasından
4)      İşbirlikçilerin günü kurtarma politikalarından
5)      Ufkun ötesini görememekten…
Aradan tamtamına 38 yıl geçti.
Geçtiğimiz günlerde, Ekonomiden sorumlu devlet bakanlığı görevinde bulunmuş ve
şimdi Aydınlık gazetesi yazarlarından olan Ufuk Söylemez yeniden gerçek anlamda milli iradenin oluşturacağı MİLLİ bir HÜKÜMET gerekliliğinden söz etti ve çerçeveyi de çizdi;
“Parlamento dışındaki siyasi iradelerin de içinde bulunacağı bir hükümet”
Yine siyasi arenadan da aynı tarzda seslendirmeler yapılıyor; MİLLİ bir HÜKÜMET
Toplumsal yaşam için “Kısa” denilebilecek bu onlarca yıldan sonra talebin ortak
olması dikkatimi çekti.
Zamanında ve yerinde yapmadığımız işler olmuş demek ki
Huzurumuzu bozmada üstünlük elde edenlere karşı, bırakın huzuru, var olmak ya da
olmamak arasına düştüğümüzü görüyorum.
Bir taraftan “Başımıza ne geldiyse Suriye politikalarımız nedeniyle geldi” (Başbakan yardımcılarından Numan Kurtulmuş) deyip özeleştiri yapacaksınız ama diğer taraftan da hâlâ “Esad, gitmeli mi kalmalı mı?” diye tartışmaların içine gireceksiniz…
Buna artık değil 38 yıl 38 ay bile tahammül edilemez.
ABD, Kürt koridorunu Akdeniz’e bağlamak üzere. “Özgür Kürdistan” planları için her yolu deniyorlar. Şakaları yok… Biz de hâlâ “Amerika bizim stratejik müttefikimiz” (Başbakan Binali Yıldırım) deyip duruyoruz.
En az namussuzlar kadar cesaretli olmak zorundayız;
İncirlik Üssü’nü ABD’ye kapatmak gibi,
PKK’ye karşı artan ivmeyle mücadelede etmek gibi,
Suriye ile derin dostluklara geri dönmek ve kararlı olmak gibi,
FETÖ mücadelesinde sapla samanı karıştırmamak gibi,
OHAL durumunu fırsatçılıkla kullanmamak gibi,
“Senin tarikatın kötü, benim tarikatım iyi” saçmalığını terk etmek gibi,
“Türk Milleti, Atatürk, Bayrak, Vatan” diyorsak bunların “NAMUS” olduğunun farkına varmak gibi…
Tespiti doğru yapmak önemlidir ancak yeterli değildir. Çözüm için en geniş iradeyi kucaklamak gerekir.
Bir kez daha 38 yıl YOK!
Var olmaya devam etmek ya da silinmek seçenekleriyle karşı karşıyayız…