(25 Yıl Önce) 

“Anka Ajanstan bir telefon; ‘Uğur Mumcu öldü, arabasına bomba koymuşlar’ Bir bomba da yüreğimde patladı, arabaya atlayıp Karlı Sokağa gittim. Yolun iki yanında polisler, kalabalık… Apartmanların kırık camları arkasında şaşkın yüzler. Araba paramparça duruyor yol ortasında. Vinçli bir araba geldi, çekip götürecek. Uğur da yatıyor yerde, bir parçası karşı bahçede, bir parçası apartmanın üst duvarında. Herkes olayın dehşetiyle şaşkın, suskun… 

SHP Genel Başkanı Erdal İnönü ve Eşi, Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin, Bayındırlık Bakanı Onur Kumbaracıbaşı’nı gördüm kalabalıkta. Avukat Emin Değer, Halit Çelenk ve haberi duyan soluğu burada alıyor. Flaşlar parlıyor, Başbakan Süleyman Demirel geliyor. O da çok üzgün görünüyor. Ceyhan Mumcu’ya, Güldal Mumcu’ya başsağlığı diliyor. Güldal Mumcu çok sakin ağlamıyor, gelenleri selamlıyor. Bir fikir işçisinin eşi olmanın bilinciyle dikiliyor. Herkes, ‘30 metre ilerde polis noktası varken, o güçlü bomba bu arabaya nasıl konuyor?’ sorusunu Başbakana sormaktan geri kalmıyorlar, Başbakan ne diyeceğini bilemiyor.” 25. 01. 1993 Müşerref Hekimoğlu- Cumhuriyet 

“Gözyaşlarım yazı makinesine dökülüyor. Demir pençeden bir el, yüreğimi sıkıştırıyor. Arkadaşım, dostum, kardeşim Uğur Mumcu’yu öldürdüler. Kahpece… 

Uğur, bir inanç insanıydı. Son aylarda aşırı dincilere, laiklik düşmanlarına karşı mücadele veriyordu. Öte yandan da Kürt Sorunuyla uğraşıyor, hedef olduğu çevrelerle polemiklere giriyordu.” 25. 01. 1993 Cüneyt Arcayürek- Hürriyet 

“Bir hukukçuydu. Özgürlük, insan hakları ve demokrasi savaşçısıydı. Atatürk ilkelerinin yılmaz savunucuydu. Titiz bir araştırmacıydı. Doğruları için kürsüde yaman bir kavga adamıydı. Bütün bu özellikleri bir araya getirme becerisini gösteren değerli bir insandı.” 25. 01. 1993- Özgen Acar- Cumhuriyet 

“Bir kor düştü yüreğimize… Gözü dönmüş demokrasi düşmanları Sevgili Uğur Mumcu’ya bombalı tuzak kurdular. Onu en verimli çağında katlettiler. Cumhuriyetin demir parmaklıklı kapısı açıktı, gecenin ilerlemiş saatine karşın, yüzlerce insan bahçede ellerinde mumlarla soğuğa karşı dimdik ayaktaydılar” 25. 01. 1993 Hikmet Çetinkaya- Cumhuriyet 

“Senin gibi yediveren gülüne nasıl kıydılar? Nasıl elleri vardı seni yok etmeye? Hangi zalim yürek, hangi örümcek kafa imzaladı bu fermanı?” 25. 01. 1993 Emine Kaynarkan- Halkla İlişkiler Müdürü 

“Her konuşmamızda terörden söz açıyordu. Aklının bir köşesinde düşüncesinin çengeline terör sözcüğü takılıydı. Kendisinden çok, Eşi Güldal’ı, çocukları Özgür ve Özge’yi düşünüyordu. 

Yaşam sanki bir lades oyununa dönüşmüştü, kimi zaman yüksek sesle, kimi zaman susarak oynanan ladesin insanı yenilgiden koruyan sözcüğünü duyar gibiydim. Ölümü bile ladesti sanki” 25. 01. 1993- İlhan Selçuk- Cumhuriyet 

“Uğur –Altın Beyinli Adamdı- Onun yaşam öyküsünü anlatmaya bizim gücümüz yetmez. Bunu kendisi, yaşadıklarıyla, yaptıklarıyla, yapıtlarıyla yarınlara zaten anlatmıştır. 

Her olayın bir sancağı vardır. Bu sancak o alayın onurudur. O alayın simgesi ve onurudur. Kutsal emanettir. İşte Uğur da basın sancağını koruyan biriydi, Uğur ölürken bile sancağı yere düşürmedi.” 25. 01. 1993- Yılmaz Şipal- Cumhuriyet 

“Kuvayı Milliyeci derdi kendisi için. Öyleydi de. Bir savaşçıydı. Belki de hukukçu olmasının da etkisiyle, adil, hakça olmayan her şeye karşı mücadele eden, çok yönlü bir savaşçı”26. 01. 1993- Ergun Balcı 

“Sizi televizyonda izledim Erdal Bey. Bir yanda Sevgili Uğur’un parçalanmış cesedi duruyordu, bir yanda hurdaya dönmüş arabası. Gençler gözyaşlarını tutamıyor ve çevreye inanmaz gözlerle bakıyorlardı. 

Hani derler ya, “Kessen kanı akmayacak!” o an siz öyleydiniz. Yüzünüz acının, somut acının heykeliydi adeta. Uğur’un ölümü bütün ağırlığıyla omuzlarınıza binmişti.” 27. 01. 1993- Zülfü Livaneli- Sabah 

“Sdney’deydim. Bir düş gördüm, uyanır uyanmaz, ‘Türkiye’de bir şeyler oluyor’ dedim. Anlattım düşümü; Kenan Evren’le Erol Simavi köşkte yürüyorlardı. Neye yorabilirdim ki? Erol Simavi Uğur’u çok severdi. Onu Hürriyet’e almak isterdi. Simavi basını smgeliyordu. Kenan Bey de silahı mı? 

Çok geçmedi Uğur’un öldürüldüğü haberini aldık. Abdi İpekçi ve Turan Dursun geliverdi gözümün önüne” 26. 01. 1993- Mustafa Ekmekçi- Cumhuriyet 

“Uğur Mumcu’nun künyesinde her ne kadar Kırşehir yazsa da biliyorum evcek Ankara’lıdır onlar… Uğur bir yandan Üniversitede asistan bir yandan da solcu dergilere yazılar yazardı. Şimdi düşünüyorum da, eğer üniversiteden uzaklaştırmamış olsalar, bir bilim adamı olur, yine böyle mücadeleci olur muydu? Uğur’un yapısında var, çekişmeden duramazdı” 27. 01. 1993- Mehmed Kemal- Cumhuriyet 

“Uğur Mumcu öldü. İnsan sevdiğini kaybedince yüreğinde kırk mum yanarmış. Sonra her geçen gün mumlardan biri sönermiş, en sonunda geriye bir tek mum kalırmış. O TEK MUM, yaşam boyu hiç sönmezmiş, insanın ölünceye kadar içinde yanarmış. 

Kişinin yüreğinde kırk mum yanıyor… On kişinin yüreğinde dört yüz mum yanıyor. Yüz bin kişinin yüreğinde dört milyon mum yanıyor… Bir milyon kişinin yüreğinde kırk milyon mum yanıyor, on milyon kişinin yüreğinde… 

Herkesin yüreğinde MUM yanıyor.” 27. 01. 1995- İlhan Selçuk- Cumhuriyet 

VURULDUK EY HALKIM, UNUTMA BİZİ… Uğur MUMCU