“KADIN”, LGBTİ+Yİ YAYGINLAŞTIRMAK VE PKK’Yİ RAHATLATMAK İÇİN VİTRİN OLARAK KULLANILMIŞTIR. 

Av. İzzet Uludağ'ın Kaleminden 

     Geçen hafta, Antalya'da İstanbul Sözleşmesi'nin feshine karşı yapılan eylemde, bir kadının yürüyüş sırasında, kortejin en önünde, bu gerçeği gözümüzün içine sokmak için göğsünü gururla açması, bu eyleme diğer yürüyüşçülerin hiç bir tepki vermemesi de, kabullenilmesi de bu yürüyüşün ve ancak İstanbul Sözleşmesi’nin esas amacını ilan etmek, bunu kanıtlamak amacına yöneldiğini açıkça ortaya koymuştur. 
     Bu eylem, asla Türk'e ve Türkiye'ye özgü bir eylem biçimi değildir.
     Zaten bu tür eylemlerin Türk Bayrağı ve Atatürk posteri taşınmadan gerçekleştirilmesi de bunu kanıtlamaktadır.
     Zaman zaman ve hatta 23 NİSAN’da bile “LGBTİ’li çocuklar da var. Bunlara da özgürlük!” diye haykırarak, temsil ettikleri renkli bayrakları sallayarak yürüyüşler düzenleyen bu anlayışın Türk Milleti’nden ne kadar kopuk olduğunu göstermektedir. 
     Bu sözüm ona kadın (!) hakları eylemcileri, Atatürk önderliğinde emperyalizme karşı bağımsızlık savaşında canları pahasına mücadele eden Türk kadını hiç değillerdir. 
İstanbul Sözleşmesinde erkeğin eşi, yoldaşı ve çocukların anası kadının adı da, kendi de yoktur. Burada kadın, sadece bir seks objesi durumuna itilmiştir. Bununla da yetinilmemiş toplumumuzun yumuşak karnı olan kadın kavramı, toplumun temelini oluşturan ailenin ayrılmaz bir parçası olmaktan çıkartılmaya çalışılmıştır. Küreselleşmenin yapısı gereği dayattığı toplumsal bir cinsiyet kavramı ortaya atılmış, milli devletlerin zaafa uğratılması, milletin, ailenin, dinin kişisel olarak tercih edilmesi sonucu dağıtılması gibi, cinsiyet de kişisel tercih kategorisine indirilmiştir. 
     İstanbul Sözleşmesi’nde erkek-kadın, yoktur. Toplumsal ve tercih edilebilir, korunma altına alınması zorunlu olan eşler, partnerler söz konusudur. 
     Hatta “LGBTİ+’lı çocuklar da vardır. Bunlara da özgürlük!” diyerek Türk Ceza Kanunu çerçevesinde açıkça cezai ehliyeti olmağı saptanan çocuklarımızı, cinsel oyunların bir objesi haline getirme çabası da kampanyalar ile hayatımıza sokulmak istenmiştir. 
     Bunlar, Türkiyeli de değillerdir. Türkiye ile de bir ilgilerinin söz konusu olmadığı da çok açıktır. 
     İstanbul Sözleşmesi’nin uygulaması üzerine bu sözleşmenin denetçileri tarafından 2018 yılında GREVİO Raporu yayınlanmıştır. 
     Bu raporun içeriğinde de açıkça görüldüğü üzere, ancak bazılarının görmek ve Türk Milleti’ne göstermek istemediği gibi, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin terör örgütü PKK’nin üzerine yürüme azmini kırmak, terörü bastırma mücadelesini karalamak, gözden düşürmek ve birliği tahrip etmek için TSK’yi, emniyet güçlerini ve esas olarak da Türk milli Devleti’ni, PKK ile mücadele sürecinde tacize uğradığı ve tecavüz edildiği iddia edilen “Kürt kadın”ları üzerinden vurma, tahrip etme amacı açıktır. 
     "GREVIO Raporunda, hükümet kararı ile Türkiye’nin güneydoğusunda gerçekleştirilen askeri operasyonlar ve terörle mücadele operasyonlarında, kadınların taciz, cinsel şiddet ve tehditlere maruz kaldıkları ve tecavüz edilmiş ve/veya öldürülmüş çıplak kadın fotoğraflarının, emniyet güçleri tarafından sosyal medyada korkutma amacıyla paylaşıldığını iddia eden ürkütücü raporlara atıfta” bulunulmuştur. 
     İstanbul Sözleşmesi’nin amacı, işte tam da budur! 
     Ülkemizin kadını ve toplumsal yapımız da dâhil, TSK, emniyet güçleri ve Türk milli devleti başta olmak üzere bütün maddi ve manevi değerlerimiz ateş altındadır.  
     Türkiye ve Türk'ün, Türk ya da Kürt kadınının hayrına bu sözleşme dâhil Batı’dan gelen bir tek doğru dürüst bir uygulama ve sözleme bulamazsınız! Tek amaçları, küresel bir dünyada kadını da, erkeği de doğanın bir parçası olmaktan çıkartmaktır. 
     Esasen bu dayatmacı anlayış, ne ülkemizde ve ne de dünyada kadın ile de ilgili değildir. 
Bu kadın (!) hakları savunucuları, yeryüzünde yaşanan binlerce olay bir tarafa, yakın geçmişte ABD’nin Körfez Savaşı sırasında öldürülen, tecavüz edilen, dul ve çocuksuz bırakılan binlerce Iraklı kadınların hangi çığlığına cevap verdiler?
     İki yıla yakın bir zamandan bu yana çocukları HDP tarafından kaçırılıp veya kandırılıp PKK’nin eline dağda teslim edilen çocukların analarının yürekten fışkıran feryatlarını duydular mı?
     Çocuklarını kaçırıp ABD’nin kara gücü PKK’ye gönderen HDP’nin kapısının önünde tuttukları nöbet ve mücadele yerinde bir kez olsun, onları ziyaret ettiler mi?   
     GARA’da, PKK’nin kaçırıp yıllardan bu yana esir olarak tuttuğu ve geçtiğimiz ay içinde de, akla, vicdana hiçbir zaman sığmayacak biçimde hunharca şehit ettiği 13 yurttaşımızın yürekleri yanan analarını hiç düşündüler mi?
Bu analar, bu yüreği hala kanayan analar, İstanbul Sözleşmesi’nin kapsama alanı içine sokulmadığı ne kadar açık, değil mi?
     İstanbul Sözleşmesi’ni kabul etmek, bu sözleşmenin altında imzası olmadığı halde, içeriğini ve temsil ettiği değerleri çıkarlarına ve amaçlarına çok uygun bulan ve bu nedenle de, bu sözleşmeyi fesheden Türkiye'ye haddini (!) bildirmek için açıklamalar yapan, tehditler savuran ABD'nin toplumsal yapımıza ve iç işlerimize müdahale için zemin hazırlamak demektir. 
     Bu sözleşmenin feshi, yerindedir. 
     Emperyalist Batı, hangi sözleşme ile özellikle yeryüzünde verilen ilk bağımsızlık savaşı sonrası dünyada en ileri haklar tanınan Türk kadınına nasıl bir hak ve özgürlük tanıyabilir ki? 
     BATI, Atatürk'ten ve ülkemizde Cumhuriyet ile yolu açılan devrimlerden çok mu daha fazla bu milleti ve kadın haklarını tanır ki? 
     Atatürk diyor ki:
     “Avrupa’dan nasihat almak, bütün işleri Avrupa’nın emellerine uygun yürütmek, bütün dersleri Avrupa’dan almak gibi birtakım zihniyetler ortaya çıktı. Oysa hangi istiklal vardır ki yabancıların nasihatleriyle, yabancıların planlarıyla yükselebilsin? Tarih böyle bir olay kaydetmemiştir.” 
     Ve ekliyor: 
     “Tarihte, böyle bir olay yaratmaya kalkışanlar, zehirli sonuçlarla karşılaşmışlardır. İşte Türkiye de, bu yanlış zihniyetle sakat olan bazı yöneticiler yüzünden, her saat, her gün, her yüzyıl, biraz daha çok gerilemiş, daha çok düşmüştür."
     Yabancı ve hatta emperyalist bir ülkeden dayatılan herhangi bir sözleşme ya da nasihat ile doğru yol almamız asla mümkün değildir. 
Gördüğümüz gibi, kadın hakları için mücadele ettiğini kanıtlamak iddiası ile yollara düşüp kadın eylemlerinde kortejin en önünde yürüyerek göğsünü açan, sokak ortalarında, sözüm ona kadın haklarını (!) savunmak adına dünyanın ve milletimizin gözleri önünde kadın kadına dudaktan öpüşen eylemciler, ülkemizde kadın sorununu sadece cinsellik raddesine düşüren, kadını, insan vasfından uzaklaştırarak kafes arkalarında sadece yatağa mahkûm eden bir anlayışa önderlik (!) edenlerdir.
     Yapmak istedikleri ve yaptıkları, kadını sadece cinsel bir obje ve Türk milli Devleti’ni zaafa uğratmak için bir araç olarak göstermektir. 
     Atatürk’ün “'Ey Kahraman Türk Kadını! Sen yerlerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklerde yükselmeye layıksın.” dediği Türk kadınına bu tutumu yakıştırmak, Atatürk’e de, Türk kadınına da en büyük hakarettir.