Av. İzzet Uludağ

KILIÇDAROĞLU'nun, BAYKAL’ın genel başkanlıktan istifa ettirilmesi için düzenlenen bir kumpas sonucu genel başkan yapılmasından sonra "Biz, 1930'lu yılların CHP'si değiliz" dediği ve kendisini "Dersimli Kemal" olarak ilan ettiği gün, ATATÜRK disipline bile sevk edilmeden, savunması da alınmadan partiden apar topar atılmıştır.

Kimse bizi kandırmasın!

Atatürk’ün 1935 Yılı’nda Recep PEKER’e bir kehanette bulunurcasına “CHP’nin hep benim kalacağını nereden bileyim” diye ifade ettiği gibi CHP artık Atatürk'ün CHP'si değildir.

Çünkü artık CHP'de ATATÜRK yoktur.

Atatürk ile birlikte CHP'de Milliyetçilik de Halkçılık da kapı dışına atılmıştır.

Atatürk ve devrimci bir ideoloji olmadığı için parti içinde kişisel ve grupsal çıkar çatışmaları Mersin’de de olduğu gibi ülkenin her yanında ve başroldedir.

Bu nedenle de CHP içinde siyasi ve ideolojik görünsün görünmesin ciddi sürtüşmeler, kapışmalar, ihraç talepleri vb yaşandığı ve bu sürecin devam edeceği de açıktır.

En son MERSİN'de de CHP Akdeniz meclis üyesi Sayın Serhat DÖVENCİ ve eski İl başkanlarından Özcan YILMAZ’ın hangi nedenle CHP'den ihraç için disipline sevk edildiğini bilemiyorum.

Ancak Mersin’de yaşanan bu ihraçların, özellikle büyük belediyelerin sağladığı çıkarların nasıl dağıtılacağına ilişkin olduğu, seçmenlerin ikna olabileceği herhangi bir ihraç nedeni de ortaya konmadan gündeme geldiği iddiası da yaygındır.

Bunlar, kaçınılmazdır.

Ancak bildiğim en esaslı şey, Atatürk’ün ve devrimci geçmişin olmadığı yerde parti içinde üyeleri devrimci bir ideoloji etrafında birleştirebilecek siyasi bir çizgi de olamayacağı ve pastadan pay almak isteyenlerin aralarındaki kapışmaların da eksik olmayacağı gerçeğidir.

CHP içinde esas sorun;

Atatürk'e katliamcı, soykırımcı, kefere vb diyenleri hoş görerek, bu durumu olağanlaştırarak,

Bu yolla Atatürk'ün devrimci dönemini ve programını reddederek bugün parti programını iğfal ve ihlal eden, bunu siyasi bir çizgi olarak partiye dayatan ve uygulatan,

Eşit yurttaşlık adı altında "Kürt" sorununu PKK'nin bölünme talebine uygun olarak çözümünü ve özerklik şartının genişletilmesini her Kurultay'da sonuç bildirgesine koyarak resmileştirip parti faaliyetlerinin merkezine oturtan,

Bununla da partililere HDP ile ittifaktan başka bir çare sunamayan,

Ülkenin hiç bir sorununda somut, elle tutulur, milleti etrafında birleştirebilen bir çıkış ve çözüm yolu öneremeyen,

Ülkenin önündeki zorlukların bertaraf edilebilmesi için hiç bir zaman somut bir çözüm ortaya koyamayan, içi boş ve yuvarlak laflarla havanda su döven, siyaseti kayıkçı kavgasına çeviren, itişme ve kakışma, milleti kutuplaştırma ve didişmeden başka siyasi bir rota çizemeyen,

Kendileri gibi düşünmeyenleri, çıkarları çatışanları da başta ihraç olmak üzere, itibarsızlaştırma da dâhil her yolu deneyerek sindiren, milletin, Türk Devleti’nin ve partinin çıkarlarını ve bu izlenen çizginin Türk Milleti’ne, Türk milli Devleti’ne ve partiye zarar mı yarar mı getireceğini asla düşünmeden parti içinde çok hızlı bir şekilde yükselme ve üst yönetimde görev alma çabasıdır.

Bu durum, hem merkezde ve hem de yerel örgütlerde aynıdır!

En son yaşanan istifalar ve kurulan yeni partiler de, milli ve gayrı milli çizgi, halkçı ve bireysel çıkarlar arasındaki taban tabana zıtlıkların parti içinde yarattığı çıkmaz ile ilgilidir.

İstifa etmeyerek sadece partinin adını ve alıştığı ortamı terk etmekten çekinen, partiyi çöküşe doğru götüren bu gidişata da itiraz edecek ideolojik ve siyasi gücü, ortaya koyup geçmişten miras kalan savunacakları devrimci programın uygulanması için mücadele edebilecek cesareti olmayan Atatürkçüler, etkisiz eleman olarak artık partide dış kapının dış mandalı durumunda ve gelip geçenin hırpaladığı konumdadırlar.

Bu çizgiler arasındaki mücadeleyi ve Atatürk karşıtı olup geçmişte "CHP'yi kapatıp vakıf yapmayı" kafasına ve programına koyan kliklerin bu süreçte üst yönetimi ele geçirdiğini, devrimci olan ne varsa küpeşteden atıldığını, Atatürk resimlerinin sadece duvarlardan değil, yüreklerden ve bilinçlerden de indirildiğini gördüğümüz ve yaşadığımız CHP içinde Atatürk, devrimcilik, Türk Milleti ve Türk milli Devleti adına ve yararına hiç bir adımın atılamayacağını, milli temele oturan hiç bir şeyin yapılamayacağını açıkça ortaya koymuştur.

Balık, baştan kokmuştur.

Zaten Abdullah GÜL, Ahmet DAVUTOĞLU başta olmak üzere, yaşamı boyunca Atatürk CHP'si ile kavga ettiğini bizzat kendileri övünerek açıklayanlar ve KILIÇDAROĞLU'nun parti içinde gerçekleştirdiği dönüşümü (!) -bu nasıl bir dönüşüm dersiniz?- olumlu (!) karşılayan Davutoğlu, Türk ekonomisini 16 yıl IMF ve Dünya Bankası çıkarları için ve onlar namına yöneten maliye eski bakanı Babacan'ı dostları olarak gören ve Türk Devleti'ni bölmek için mücadeleyi merkezi görev olarak alan ve ABD'nin desteğinden güç alan PKK'nin yasal görünen kolu HDP ile ittifak kurarak hükümette de cumhurbaşkanlığı yardımcısı ile iki de bakanlık vermeyi düşünen CHP'nin Allah aşkına neresi Atatürkçüdür?

ATATÜRK'ün CHP'de yeri nerededir?

Ne dersiniz?

Atatürk’ün CHP’de bir yeri kalmış mıdır?

Atatürk'ün olmadığı yerde, bizim ne işimiz var?