Truva Kralı Priamos’un güzel kızı Kassandra’ya, Güneş Tanrısı Apollon âşık olmuş.

Kassandra ona; “Bir şartla seninle birlikte olurum,” demiş. “Eğer benim geleceği görmemi sağlarsan, yani beni ‘bilici’ yaparsan!”.

Apollon dünden razı!  Bir hareketle onu bilici  (kâhin) yapmış.

Yapmış ama Kassandra onu sevmediği için, gene de birlikte olmaya yanaşmamış.

Kassandra’ya kızan Apollon bu kez onu cezalandırmak için onun ‘ağzına tükürürken’ şunları söylemiş;

“Bundan sonra gelecekte neler olacağını göreceksin ama kimseyi kendine asla inandıramayacaksın!”

Nitekim Truva Savaşı’nın sonunun felaket olacağını görmesine rağmen, başta babası Kral Priamos olmak üzere hiç kimseyi bu yakın geleceğin felaketine inandıramamış Kassandra.  Dedikleri aynen çıkmış ve Truva yok olmuş, kendisi de uzun bir macera sonunda öldürülmüş.

***

Mitolojideki bu Kassandra olayı, bugün de çeşitli boyutlarıyla ülkemiz koşullarında yaşanıyor diyerek düşünüyorum.  Nedeni ise gayet açık, önümüze getirilen referandum paketini anlamak ve anlatmak için çaba gösterenlere, henüz işin başında teröristler diyerek tepki koyan bazı siyasi muktedirler bizlere Kassandra muamelesi yapmaya başladılar!

Ülkemizin gündeme oturan ana sorunu olan referandum oylamasında evet diyenler ağırlıklı olurlarsa, Türkiye Cumhuriyeti’nin ve T.C. Vatandaşlarının ciddi sıkıntılarla karşı karşıya kalacağına inanmaktayım.  Siyasi bilimciler ve sosyologlar karşımıza çıkacak tabloyu aşırı otoriterlik ve hatta faşizmin ayak sesleri olarak telaffuz ediyorlar.  Şahsen o kadar bilgili olmasam da ben yetmiş yılı aşan yaşamımda ülkemizin benzeri sıkıntılarını yaşamış birisi olarak itiraf etmeliyim ki, endişe ediyorum!

Ülkemiz sağ ve muhafazakâr iktidarlar ve askeri yönetimler dönemlerini yaşarken, benzeri sıkıntılarla karşılaştık.  Demokrasi dediğimiz çağdaş yaşam tarzını içselleştirmemiş kişilerin, bu kavramı iki dudağının arasında erittiklerini yaşayarak öğrendik.  İnsan hakları ve kişisel özgürlüğün yok sayılabildiği günleri yaşadık.  Bizi bir şekilde yönetmeye talip olanların sosyal hukuk devletine ve laik cumhuriyet rejimine özde değil, sadece sözde talip olduklarını da acı deneyimlerle görmüş olduk.  En azından gözyaşı döktük.  Cop ve dipçik yemenin onurumuzu yok saymasını tüm toplum olarak içimiz yanarak izledik.

Halen henüz oylama bile yapılmasına aylar kalmışken, aynı tablonun tekrarlanmakta oluşundan endişe duymamak olası değildir.  KHK ile kurunun arasında yaş yanabilir anlamsızlığı ile nice insanımızın çaresizliğe terk edilişinin gene tanıkları oluyoruz.  Muhalif sesler çıkarmak bir yana, konuyu toplum önünde irdelemenin bile suç sayılmasını hayret, ibret ve biraz korku ile izler olmaktayız. 

Tüm toplumun bir çaresizlik çukuruna itildiği kuşkusunu yaşıyoruz.   En güvenilir aydın sayılacak siyasi kafalardan bile muhalif olursanız, hatta tarafsız olursanız, ber-taraf olursunuz benzeri uyarıların gırla gittiği günleri yaşıyoruz. 

Acaba perşembenin gelişi çarşambadan mı belli oluyor tedirginliğini iliklerimize kadar hissediyoruz.

Kendimizce fikirlerimiz söylemenin ve aklımız erdiğince yakınlarımızı bilgilendirmenin dahi hoş görülmeyeceğinin açık ve tehdit yansıtan iletilerini almaktayız.

 Evet, belki bizler Kassandra örneği gibi bilici (kâhin) değiliz ama ülkemizin okumuş yazmış ve deneyimleri ile geleceği tahmin edebilecek erginliğe ulaşmış kişileri olarak kişisel fikirlerimizi bile paylaşmaktan mahrum edilmek istenmemizi anlamakta zorluk çektiğimizi daha nasıl anlatabiliriz. 

İşte ben, şahsen bu tedirginliğimin ışığında, bu gündemi yaratmak isteyenlere “Hayır” demek istiyorum!..

Kıssadan hisse:   Ünlü ozanımız Nazım Hikmet’i anımsamamak olası mıdır, böyle günlerde!

“Daha gün o gün değil, derlenip dürülmesin bayraklar;

  Dinleyin, duyduğunuz çakalların ulumasıdır.

  Safları sıkıştırın çocuklar,

  Bu kavga faşizme karşı, bu kavga hürriyet kavgasıdır!”

Erdal Akalın (18.02.2017)