03 Mayıs 2017
Uluslararası ilişkilerde Batı’nın basit ve sade bir mantığı vardır. Sadece güce değer verir. Bunun dışındaki her şeyi zayıflık olarak kabul eder. Zeytin dalı uzatıldığında daha da vahşileşir, insanlığın bütün birikimini unutur. Rakibinin nefesini keser! Yalnızca güç karşısında anlaşma zemini arar. Uzlaşma görüntüsü bir taktiktir. Bunun amacı rakibinin direnme azim ve iradesini kırmak ve daha uygun koşullarda üzerine yüklenmektir. Mondros Mütarekesi (30 Ekim 1918) de böyle değil miydi?
Sputnik haber ajansına demeç veren Başkan Esad, Cenevre barış sürecini şöyle tanımlıyor: Cenevre’de başarının kırıntısından bile söz edilemez. Alınan mesafe sıfırdır. Batı’nın uzlaşma diye bir derdi yoktur. Sürecin amacı silahlı muhalifler ve teröristlere soluk aldırmaktır. Görüldüğü gibi Sayın Esad’ın görüşleri, ittifak halinde bulunduğu Rusya’dan oldukça farklıdır. Çünkü Suriye bir ölüm-kalım savaşı vermektedir. Tek hedefi, ülkesinin birlik ve bütünlüğünü sağlamaktır. Ve her zaman olduğu gibi ateş düştüğü yeri yakmaktadır.
JEOPOLİTİK SAVAŞ
Soğuk Savaş boyunca NATO ile Varşova Paktı arasındaki mücadele yöntemleri son kerte ilginç ve dikkat çekicidir. Jeopolitik disiplini için benzersiz bir laboratuvardır. Bir bloka ismini veren Polonya’nın savaş sonunda taraf değiştirmesi bir ibret vesikasıdır. Türkiye’de çok iyi tanınan Aleksandr Dugin Soğuk Savaşı şöyle tanımlıyor:
SSCB’nin çöküşü, jeopolitik olarak “denizin” “karaya” karşı mutlak zaferidir. Çünkü Batı her adımında jeopolitik yasalara uyduğu için bu zaferi kazandı.
SSCB devşirilmiş en tepedeki kadroları ile jeopolitik intihar yaptı! Dönemin Rus siyasi eliti, tek kurşun bile atmadan benzersiz bir uygarlık projesini altın tepsi içinde Batı’ya sundu.
Rusya ya Avrasya’da kendine seçenekler ve yaşam alanı yaratacak ya da yok olacaktır. RF’nin bir devlet olarak hayatta kalabilmesi, ancak Avrasya’da jeopolitik gerçekliklere uygun olarak hareket etmesi ile sağlanabilir.
Batı’nın ünlü jeopolitik uzmanları da Dugin gibi meseleye yaklaşıyor. Başta Brzezinski ve Huntington olmak üzere birçok uzman, “SSCB’nin jeopolitik gerçekliklere sırtını döndüğü için kolay lokma olduğunu” ifade ediyorlar...
SURİYE’DE TARİH TEKERRÜR MÜ EDİYOR?
SSCB 1991’de yıkıldıktan sonra NATO boşluğa düşebilirdi. ABD’nin yeni bir tehdide ihtiyacı vardı. O koşullarda değil tehdit, tehlike bile yoktu! ABD derin devleti “küresel terör” diye bir tehdit uydurdu ve bunu İslam dinine yapıştırdı. Böylece zengin doğal kaynaklara sahip İslam coğrafyasına müdahale için yapay bir gerekçe yaratıldı. Ayrıca bu yolla Çin, Rusya gibi Müslümanların da yaşadığı ülkeler kolaylıkla karıştırılabilirdi. Diğer bir ifade ile ABD’nin Terörle Küresel Savaşı (Global War on Terror) oyun içinde oyundu!
Bu basit numarayı yutan birine jeopolitik uzmanı denilemezdi! Jeopolitikçiler hayretler içinde şunları yazıyorlar: The Russians dithered, because they had totally unrealistic hopes of achieving a partnership with Washington via a joint effort against terrorism.This was a ridiculous idea as terrorism is Washington’s weapon! (Rusya tereddüt etti; çünkü Washington’la terörizmle ortak mücadele etmeyi hedefleyen gerçek dışı hayallere kapıldı. Terörizm Washington’un silahı olduğundan bu gülünç bir fikirdi!)
Türkiye’nin 25 Nisan 2017’de Sincar ve Karaçuk’ta terör örgütüne ağır darbe indirmesinden sonra Rusya resmi bir açıklama yayımladı: “Moscow is deeply concerned by these actions. The Turkish Military has acted here against the Kurdish forces that are genuinely combating terrorist groups, above all ISIS, on the ground. (Moskova derin endişe içindedir. TSK burada, başta IŞİD olmak üzere terörist gruplarla ciddi bir mücadele veren Kürt güçleri hedef aldı!)”
Bu açıklama tepeden tırnağa Atlantikçidir. Gorbaçov kokmaktadır. Yeltsin’i akla getirmektedir. Çünkü Rusya, John Kerry ve Obama ile El Nusra ve IŞİD’e karşı ortak mücadele için anlaşmıştı. Ama ABD, El Nusra ve IŞİD’e değil, Suriye ordusuna saldırdı! “ABD anlaşma yeteneği olmayan (not agreement-capable) devlettir!” açıklamasını Uganda mı yapmıştı? Trump’la flört mutlu sonla bitmedi! Tomahawk, sarin (!) gazı... Kimbilir sırada ne var? Diğer taraftan, koskoca bir devlet PKK/PYD’nin bölge ülkelerini parçalamak için ABD’nin kullandığı bir maşa olduğunu hâlâanlamadıysa...
Devam edeceğiz.

Amiral Soner Polat
ulusalkanal.com.tr
spolat102@outlook.com
--------------------------------------------------------------x

SSCB böyle çöktü! 2

Soner Polat

04 Mayıs 2017

Suriye sorununda bölgesel olarak politika-strateji-askeri harekât bağlantısı dikkatle değerlendirilmelidir. İsrail, Katar, Suudi Arabistan ve Ürdün'ü arkasına alan Avrupa-Atlantik yapının temel hedefi Başkan Esat'ı devirmek, Suriye'yi etnik ve dini temelli olarak parçalamaktır. Burada öncelikli olan Suriye'deki terör kantonlarını konfederal bir yapıya dönüştürmektir. Sonraki aşama ise malumdur. Bu bölüm Büyük Kürdistan (İkinci İsrail) projesinin bir alt unsurudur.

ATLANTİKÇİ KUVVETLER
IŞİD ve El Nusra (Hayat Tahrir El Şam) da bu planların içinde yer almaktadır. BM Güvenlik Konseyi'nin terör listesinde bulunan bu örgütler Avrupa-Atlantik yapının sinsi planları için gerekçe yaratmaktadır. Bu örgütler aynı zamanda Suriye rejim güçlerinin yıpratılması için kullanılmaktadır. Bu nedenle IŞİD ve El Nusra hassas konuma düştüğünde İsrail uçakları, Suriye ordusu ve Hizbullah mevzilerini vurmaktadır. ABD'nin Fırat üzerinde Suriye'nin kullandığı köprüleri havadan imha etmesi, IŞİD'in kullandığı köprülere dokunmaması yeteri kadar öğreticidir. IŞİD ile samimi olarak mücadele eden ABD değil, Türkiye, Rusya, İran ve Suriye'dir.
Diğer taraftan Suriye yönetimine karşı olan silahlı muhalif gruplar da yoğun olarak Batı güçleri tarafından kullanılmaktadır. Bu grupların asıl hamisi finansman sağlayan Suudi Arabistan'dır. Birinci ve İkinci Astana görüşmelerinde bu grupların siyasi sürece dâhil olması için önemli bir mesafe kat edilmiştir. Ancak araya giren Atlantikçi güçler Üçüncü Astana görüşmelerine silahlı muhaliflerin katılımını engellemiştir.
Atlantikçi güçlerin karada doğrudan kullandığı kuvvetler, PKK/PYD, ABD Özel Kuvvetleri, İngiltere, Fransa, İsrail ve Almanya'ya ait bazı unsurlar, dolaylı/örtülü olarak kullandığı kuvvetler, IŞİD/El Nusra ve denetim altında tutulan Silahlı Muhalif Gruplardır. Hava desteği için geniş bir koalisyon gücü yaratılmıştır. İsrail terörist ve muhalif unsurlara yakın hava desteği sağlamaktır. Dolaylı/örtülü olarak kullanılan kuvvetlerin asıl etkiyi yarattığını bize 6 yıldır devam eden savaş öğretmiştir.

AVRASYA GÜÇLERİ
Atlantikçi güçlerin bu yıkıcı ve bölücü girişime karşı Suriye ordusu ve yarı askeri gruplar, İran'ın gönderdiği düzenli birlikler ve milis güçleri, Hizbullah ve aynı zamanda Suriye dışından gelen gönüllüler çetin bir direnme savaşı vermektedir. Rusya'nın 30 Eylül 2015'ten itibaren hava gücü ile çatışmalara dâhil olması süreçte önemli bir etki yaratmıştır. Suriye için savaşan güçlere hava desteği sağlanması askeri harekâtta muharebe etkinliğini büyük ölçüde artırmıştır. Kabul etmeliyiz ki Rusya'nın desteğine rağmen karada kesin sonuç alıcı bir üstünlük sağlanamamıştır. Denge veya denge durumuna yakın koşullarda usta bir komutan ihtiyat kuvvetlerini devreye sokar ve muharebenin seyrini değiştirir.
Birinci ve İkinci Dünya Savaşları'nda denk kuvvetlerin mücadelesini savaşa sonradan giren ABD bozmuştur. ABD dengeyi bozmuş ve katıldığı tarafa savaşı kazandırmıştır.

TÜRKİYE'NİN ROLÜ
Suriye kördüğümünde kilit ülke Türkiye'dir. Kararlı dengeyi bozabilecek tek ülkedir. Jeopolitikte alan kuvvettir. Türkiye bu alandaki en önemli gerçekliktir. Rusya 30 uçak ile kesin bir farklılık yaratamaz! Kaldı ki, tereddütler yaşamakta, sık sık bu uçakların bir kısmını geri çekmektedir. Ayrıca, ABD'yi bir kenara bırakıyorum; İsrail'in saldırılarını bile engelleyememektedir!
Türkiye ağırlık merkezini bariz şekilde Avrasya lehine çevirir. Halep sorununu hatırlayalım. Halep, ancak Türkiye'nin verdiği destekten sonra Suriye'nin denetimine geçti. Bu anlaşma Türkiye'nin El Bab'a girmesiyle, diğer bir ifade ile ABD-İsrail terör koridorunun hançerlenmesiyle sonuçlandı. Her iki netice de Avrasya güçlerinin elini kuvvetlendirdi. Astana sürecinin önü açıldı. Fena mı oldu!
Salih Müslim diyor ki, "Ankara-Moskova yakınlaşması sorun yaratmaz ama Ankara-Şam yakınlaşması çok önemli sonuçlar doğurur!" Jeopolitik yasalar çerçevesinde bölgede müşterek bir güç merkezi oluşturmadan ve güvenilir ittifaklar kurmadan Avrupa-Atlantik yapı ile başa çıkılamaz! ABD'ye göz kırparak yol aldıklarını sananlar, Salih Müslim kadar stratejik derinliği olmayanlar, SSCB'nin kaderini yaşarlar...

Soner Polat
ulusalkanal.com.tr