Yazı başlığımız Sayın Vasfi İçgören tarafından yazılmış olan ve bir kadının dramından ülkemizin panoramasına göz atan bir eserin adıdır.  Sinemaya uyarlanmış ve yanılmıyorsam Müjde Ar başrol oyuncusu olarak esere hayat vermiştir.

Bu yazımızın öznesi ise bir kadın değil, başta Mersin İdman Yurdu (MİY) olmak üzere kendi kümelerinde düşme kalma sıkıntısı ile bocalayan Anadolu’nun futbol kulüpleridir.  AK-ŞAKA olarak bir reçete hazırlamakla kendimizi görevli sayarak bu yazıyı kurguluyoruz.  

AK-ŞAKA yolunu şaşırdı mı ki, bugün de yeşil sahaya döndü diye düşünenler vardır bu girişi okuyunca.  Şaşıranlara anımsatalım, her Türk Erkeği futbolcu doğar!   Unutmayınız ki, erkeklerimizin yarısı en bilgili teknik direktör, kalanlar yarısı ise FİFA kokartlı hakem olarak geçinirler.  Diğerlerinin de eli kalem tutanlarının en hevesli olanları ise spor yazarı geçinmek ve hatta TV yorumcusu olmak havasındadırlar. 

Teknik direktörlük yapan, hakemlik yapan ve gerçekten spor yazarı olarak ekmeğini kazananlar ise nadide denecek kadar azınlıkta kaldıklarından, bir önce ki yorumun ana kıstaslarını bozamazlar zaten!

Eh, bizim de zamanın beherinde sahalara çıkmışlığımız vardır.  O dönemin yeşil zeminli alanları yoksa bile çok şükür beton sertliğinde top sahaları da yok değildi.  Sanki olası bir deprem riskine dayansın diye nerede ise beton dökülmüş gibi sert olan bu zeminler, bir yağmur yemesinler, inanın Sandıklı Kaplıcaları’nın çamur banyosuna dönerdi!

Merhum Nazım Koka Hoca’nın kısa süreli rahle-i tedrisinden de sebeplenmiştir bu kulunuz, sözde Hatay Yıldızlar Takımı oyuncusu sıfatı ile.  Değerli futbol insanı Nazım Hoca (Maje), Mersin’de olduğu günler de hemen her akşam muayenehaneme uğrar ve karşılıklı sohbet ederdik.  Mersin’in unutulmaz futbolcusu merhum Ahmet Ayas’ta çoklukla bu birlikteliğe katılır ve ağırlıklı olarak MİY üzerine dertleşirdik.

MİY ile yakınlığım, rahmetli Aydın Tohumcu’nun teknik direktörlüğü ile devam etmiştir.   Teknik direktörlüğü tartışılabilir ama sporcu ahlâkı ve iyi insan olması tartışılmayacak Aydın, Ankara’dan tanıdığım ve hasbelkader Mersin’de dostluğumuzun tekrar ivmelendiği bir güzel insandı.  

MİY adına hizmetim de vardır.   Aydın Tohumcu’ya dostluk katkısı olsun diyerek, dönemin tüm futbolcularının tam sağlık taramasını yapmış ve kişiye özel dosyalar hazırlamıştım.  Ritmik kontroller ile futbolcuların sağlık durumlarının her yıl işlenebileceği umudu ile bu dosyaları kulübe vermiş ve sağlık sorunu olan oyuncular için de Aydın Hoca’yı uyarmıştım.  Bu bir hizmetim sayılmış idi ise, sonuna kadar helal ediyorum.

Kentimizin heyecanı sayılan MİY Kulübünün başarılarından ben de sevinmiş ve yenilgilerinden ben de üzülmüşümdür.  Her Mersinli kadar!

Geçen yılı iyi kötü idare eden MİY bu yıl sonuncu ve artık küme düştü görünüyor.  Yöneticileri bilemem ama takıma bir zamanlar ciddi paralarla katılmış deneyimli oyuncular bellidir ki, gelecek dönem için takım arayışına girmişlerdir.  Böylece takımın en zayıf yönü olan takım olmak ruhu kavramı artık iyice kaybolmuştur.

MİY ve benzeri Anadolu takımları, maalesef yılların getirdiği deneyimlerden kendilerine pay çıkarmamışlardır.  Profesyonel sahaların öne çıkan oyuncularının gittikçe pahalı hale gelen transferlerinin yerine, kendi alt yapılarından oyuncu yetiştirmek zihniyetini hep ertelemişlerdir.  Yöneticiler, az miktarla kendi cüzdanlarını ve çoklukla belediyelerin kasasını zorlayarak ayakta kalmak amacını taşımışlar ve kendi dönemlerine yönelik kısa vadeli başarı hesaplarına kulüpleri alet etmişlerdir.

Birkaç yıldır izliyorum, MİY bünyesinde kendi alt yapılarından yetiştirilmiş oyuncu görebilmek şansımız ise yeterli olamamıştır.  Üstelik Mersin kökenli olarak takım için ter dökmüş, gün gelmiş kaptanlık bandını koluna takmış, A grubu teknik direktörlük diploması olan ve de görev almaktan kaçmayacak kent değerlileri de halen Mersin’de yaşamaktadır ama üvey evlat olarak kabullenilmişlerdir.

Bu futbol insanlarımızı alt yapının başına getirerek ve iki yıl sonrası için en azından iki sporcuyu takıma sokacak yeteneğe taşıyacak bir ilke anlaşması neden yapılmaz, ben bir taraftar olarak anlayamamışımdır.  Kanımca, başta MİY olmak üzere tüm Anadolu takımlarının izlemesi gereken akılcı yol budur.  Yeter ki, taraftarı ile yöneticisi ile kısa vadeli başarılar beklemek hayalciliğe sapılmasın!

Bu yıl MİYküme dışında kalacaktır.  Yönetim istifa edecek ve hamaset söylemleri ile yeni yöneticiler başa geçecektir.  Birkaç kuruş para sağlanarak yeniden ya yaşlanmış, ya azıcık sakatlanmış, ya da spor ahlâkı kavramını unutmuş olanlar futbolcu niyetine transfer edilerek yola devam kararı verilecektir.  

Bu harcanacak paraların birkaç misli azı ile yıldızlar, gençler ve 19 yaş altı olabilecek alt yapı takımları kurulabilir ve başlarına geçecek Mersin kentinin heyecanını teninde duyan hocalarla gelecek birkaç yıl adına olumlu adımlar atılabilir.  Kurtuluşun ve uzun vadeli başarının başka bir reçetesi de yoktur!

Bu gerçek; MİY için ne ise, Hatayspor için de geçerlidir.  Sanırım diğerleri için ise de farklı olmayacaktır.   Tüm Anadolu kulüpleri bu gerçekle yüzleşmelidir!

Profesyonel spor kulüpleri paraya doymaz canavarlara benzerler.  Kaldı ki, kulüplerin kendilerine düzenli gelir getiren mali kaynakları yoksa takımın bütçesi yamalı bohçaya döner ve kent eşrafına ve de belediyelere muhtaç olmaktan kurtulamaz.   Üstelik Mersin gibi kentin toplum yapısınispeten kozmopolit insanlardan oluşmuş şehir takımlarına ciddi katkı sağlayacak paralı yöneticileri bulmak zorlaşır.  Mersin de yaşayan birçok varsıl işyeri sahibinin kalbi, MİY yerine belki Şanlı Urfaspor için, muhtemelen Yeni Malatyaspor için veya Adana Demirspor için atmakta olabilmektedir.   O halde kendi öz kaynaklarımızı yaratabilecek hünerli yöneticilere gereksinimimiz vardır.   Uzun erimli böyle bir yönetim kurulu kurmak zor olmakla birlikte, heyecanlı genç kent dinamiklerinin de uzun vadeye tahammülleri yoktur.  Ama bu ikilemi çözemeyen her Anadolu takımı bugün değilse yarın, aynı sonuçla karşılaşacaktır.   Çözüm, geçmişten ders almaktan geçmektedir!..

           Erdal Akalın (08. 05. 2017)