Ali Kahramanlı ile başladı her şey. Süper lig özlemimiz 28 yıl sonra bitti. 2 sezon kaldık 1. lige düştük ve yine bir mucizeye imza atıp yeniden süper lige çıktık. Bu ligin kıymetini bizden iyi kimsenin bilmemesi gerekiyordu ama ders almadık.

Bu süreçte profesyonellik, kurumsallaşma ve tesisleşme olmayınca başarı taçlandırılamadı ve kulüp borç batağına girdi. Her sezon güven tazelemek ve para verecek yönetici bulmak için genel kurul yapan Ali Kahramanlı’dan  bir anda Hüseyin Çalışkan’a geçti kulüp.

Borç batağının içinde para harcamadan başkanlık yapma eğiliminde olan Hüseyin Çalışkan ile yeniden 1. Ligin yolunu tuttu asırlık çınar. Kadrosu dağılan kulüp için , eskilerden 3-5 takviye ile yola devam etmek istese de artık ok yaydan çıkmıştı. İşte tamda o sıralar kulübe dışarıdan bir başkan ihraç edildi .. Vali ve Belediye Başkanının referanslarla karşısına çıkan Ali Tekin adındaki bir işadamına kulübün anahtarı verildi sorgusuz sualsiz.. Yıldırım hızıyla kurduğu yeni ve genişletilmiş yönetimi ile vaatlerde bulunan Ali Tekin görevde kaldığı süre içerisinde umut tacirliğinden öteye gidemedi. Tekin kendisini bu göreve getirenleri de , ona umut bağlayanları da , takımının yeniden ayağa kalkacağını düşünen taraftarları da hayal kırıklığına uğrattı.

Bu süreçte kulüp  zaten mali sıkıntılar ile boğuşurken, değer yargıları açısından da yara almaya başladı. Kulüp sosyal medyada alt düzey kültür ve şiddet içeren bir terminolojiyle anılmaya başlandı. Taraftar Mersin İdman yurdu’nun Tekin yönetimine mahkum olmasını bir türlü hazmedemedi. Aslında bu Tekin’e duyulan tepkiden öte, kongreden bir kaç gün önce ortaya çıkan birine kulübü teslim edenlere serzenişti.

Tekin görevi bıraktı ya da bırakmak zorunda kaldı. O dönemde kulüp üye profili mevcut yönetim tarafından yeniden düzenlendi ve Tekin yönetiminde asbaşkan olarak görev alan ve ön plana çıkan Mahmut Karak başkan oldu.

Karak ismi, Tekin döneminin devamı olarak görüldüğü için spor camiasında genel kabul görmedi. Karak kamuoyunda Tekin’e duyulan öfkeyi dindiremedi. Yeni başkan, Kahramanlı ve Çalışkan dönemlerine sık sık siyasi ve ekonomik atıfta bulunarak , kulübün yaşadığı sıkıntıların kendilerinden kaynaklı olmadığını söylese de futbolun matematiğine yenik düştü. Kulüp siyasi ve ekonomik çalkantıların pençesinde son nefesini verirken, bir anda kendini 2.lige buldu.

Karak bu süreçte sadece bir kısım spor kamuoyu ile değil Bakan ve  Belediye Başkanı ile de ters düştü. Mali sıkıntılara çare bulamayan Karak , her gelen yönetim gibi mülki idareden ve kentin dinamiklerinden destek isteme geleneğini sürdürse de , kulübün marka değeri düştüğü için sonuç hüsran oldu. Kulübün tek tutunacak dalı olarak görülen Başkan Kocamaz da bu yönetimi resmen istemediğini açıkladı. Anlayacağınız kulüple kent arasında oluşan güven sorunu, bu dönemde zirve yaptı. 

Şimdi takım bin bir zorluklarla oluşturduğu genç kadrosuyla , eşek yükü kadar borçla, gidecek mi kalacak mı belli olmayan oyuncularıyla, idealist ama bu duruma ne kadar dayanacağı bilinmeyen hocasıyla Kartepe’de umut arıyor..

Başkan Karak’ın önünde iki yol bulunuyor .. Ve bu iki yolun sonu da KONGRE’ye çıkıyor.

Ya Mahmut Karak kulübü bu sezon ligde hedefine ulaştıracak güçlü ve paralı bir yönetimle tazelemek için genel kurulu kararı alıp,  yeniden seçilecek.

 Ya da kulübün geleceğinde bir yeri olmadığına karar verip göreve talip olanların önünü açacak.

Karak buna vakit geçirmeden karar vermeli.

Çünkü, benim, senin kaybettiğin zaman bana, sana zarar verir, benim senin ömründen çalar..
Ama Mersin İdman Yurdu’nun kaybedeceği zamanının bedelini hepimiz öderiz.
Bu yüzden Sayın Mahmut Karak alacağı kararı şahsileştirmemeli, egolarından, duygularından, öfkesinden uzak tutmalı.
Ve bu kritik  kararı hepimizin ortak malını gözeterek almalı..