Yazın başlarında TSG stadında gerçekleştirilen minikler ligini seyrettiğimde, kent futboluna olan bakış açımı tazeledim.

Profesyonel futbolun neden can çekiştiğini daha iyi anladım. Henüz yaşları 9 ile 12 arasında değişen minik yıldız adaylarının 1 ay süren mücadelelerinde gözüme ilişen futbolcu adayları oldu. Yetenekleri göz kamaştırıcıydı.. Ve bu sırada zenginlik içinde çektiğimiz fakirliği yeniden anlama fırsatım oldu. Bu kadar yetenekli oyuncuların gelişim sürecinde karşılaştığı zorlukların onları her geçen gün futboldan uzaklaştırdığına tanık olduk.

Teknik ve idari anlamda yeterli olmayan bir yapıda bu çocukların Mersin futboluna hizmet etmesinin emin olun hiç bir yolu yok.

Kentte kurumsal  ve profesyonel bir yapının olmayışı böylesine önemli yeteneklerin göçüne neden oluyor. İçlerinde şanslı olanlar kendilerine büyük kulüplerin altyapısına atıyor ve orada yeşermenin yollarını arıyor. Mersin hiç birinin kadrajına girmiyor. Peki neden ?

Kentte ciddi anlamda spor idarecisi sorunu var. Mersin'de bir kaç kişi ve kuruluş dışında Ne teknik ne de idari anlamda kendini yetiştirme çabası olmayan, dünya futbolunu izlemeyen, kendini yenilemeyen bir güruh var. Hedefleri ve kariyer planlamaları yok. Mersin futbolunu değil günü kurtarma telaşındalar. İdari kısım ise tam bir komedya. 3 ay önce idareci olup yılların teknik adamını beğenmeyen var.

Başkasının sportif zekasını kiralayan, sadece onun doğru olduğuna inanan, sorgulamayan, yorumlamayan ve onun zekası ile işini yürütmeye çalışanlar var.

Liyakat yerine parayı tercih eden var. Kurumsallaşma sorunları var. Bireysel ve takımsal sporların birçoğu irili ufaklı sponsorlarla ayakta durmaya çalışıyor. Sırtını kurumlara dayayan kulüpler ise bu konforu sonuca yansıtamıyor.

Kaba tabiriyle elleri işte gözleri oynaşta. Hal böyle olunca istikrarı yakalamak bu şartlarda mucize anlamı taşıyor. Uzun lafın kısası… Bu şartlar altında bu kentten sporcu yetişmemesi kadar doğal bir şey olmasa gerek …