İlki 2010 yılında düzenlendi..

Büyükşehir Belediyesi, İlçe Belediyeler, bazı kurumlar ve kendi imkanları ile 5 yıl devam etti..

2015’te önce terör olayları bahane edilerek iptal edildi..

Sonra rafa kalktı, bir daha düzenlenmedi..

Kimse merak etmedi!

Kimse ‘kardeşim bu kentte bir Uluslararası Narenciye Festivali yapılıyordu, ne oldu?’ diye sormadı..

2018’in Nisan ayında komşu Adana’da Portakal Çiçeği Festivali düzenlendi..

Mersin dahil çevre illerden ciddi katılım sağlandı..

Ulusal medyaya çıktı..

Organizasyonun içinde hem Adana, hem portakal hem de festival olunca Mersin’de birilerinin kafasına dank etti..

O zaman akıllara 2014’ten beri düzenlenmeyen Narenciye Festivali geldi..

‘Bizim de bir festivalimiz olacaktı’ dendi..

Ama kimse merak etmedi..

Kimse ‘kardeşim bu kentte bir Uluslararası Narenciye Festivali yapılıyordu, noldu?’ diye sormadı..

Portakal Çiçeğinin kokusu Adana’dan güzel gelince bizim koca abilerin akılları başına geldi..

Büyükşehir Meclisi’nde Başkan Burhanettin Kocamaz ‘Narenciye Festivali’nin yeniden yapılacağını duyurdu..

Bu duyuru Meclis Üyelerinin de hoşuna gitti..

‘Tabi efendim, yapılsın’ dediler..

Ancak ne AK Partili, ne MHP’li, ne CHP’li ne de HDP’li 1 meclis üyesi çıkıp da, “Hemşerim, bu kentte bir Uluslararası Narenciye Festivali yapılıyordu zaten, neden bu kadar ara verildi?’ diye sormadı..

Sonra festival paydaşlarına soruldu..

‘Yapılsın, ne gerekiyorsa biz varız’ dediler..

Kentte söz sahibi olanlar, bürokratlar, siyasiler ‘Hak ettiğimiz çoğu hizmeti zaten Adana’ya kaptırdık, Festivalimizi de kaptırmayalım!’ dediler..

Yıllardır beklenen otoban ile OSB yolu birbirine bağlanmadı, Çeşmeli-Silifke-Taşucu otobanı yapılamadı, Havaalanı ihaleye bir türlü çıkamadı derken bir baktık ki, Çukurova Kalkınma Ajansı’ndan (ÇKA) Narenciye Festivali için ödenek çıktı ilk kez..

Bu ödenek çıkarken kimse sormadı ‘Kardeşim maddi açıdan sıkıntı yaşayan bu festival için neden şimdiye kadar ÇKA’dan destek gelmedi?’ diye..

Festivalin doğmasında, büyümesinde ve 5 yıl devam etmesinde büyük emeği olan Mersin Ticaret Borsası Başkanı Abdullah Özdemir’in kapısını bu festival için çalan oldu mu (!), bilmiyorum..

Olduysa da bir eldeki parmak sayısını geçmeyeceğinden eminim..

Ancak biz gazetecilerin de aklını başına komşudan gelen portakal çiçeğinin kokusu getirdi..

Yazdık, çizdik, kamuoyu oluşturarak gündeme getirdik..

Belki de bugün tekrar Narenciye Festivali düzenlenecekse katkımız vardır..

Ancak bu durum bizlerin de günahsız olduğu anlamına gelmez..

2015’den bu yana yazmadık, çizmedik..

‘kardeşim bu kentte bir Uluslararası Narenciye Festivali yapılıyordu, noldu?’ diye sormadık, sorgulamadık..

Gelecek hafta Narenciye Festivali yeniden kent ile buluşuyor..

Mersinliler, festivaline tekrar kavuşuyor..

Ne güzel..

Hal böyle olunca duyurmak gerekiyor haliyle..

5 yıldızlı otelde festivalin lansmanı yapılıyor..

Kimi ararsan orda..

Önce Narenciye Festivali 2018 İcra Kurulu Başkanı Abdullah Özdemir söz alıyor..

Anlatıyor..

Sonra Büyükşehir Belediye Başkanı Burhanettin Kocamaz çıkıyor..

Anlatıyor..

Son olarak sayın Valimiz Ali İhsan Su söz alıyor..

Anlatıyor..

Hepsi anlatırken bu festivalin 2014 yılından bu yana neden düzenlenmediğine kimse değinmiyor..

Salondaki hiçbir gazeteci de sormuyor..

Kimse sormasa da, anlatmasa da 2014 yılından bu yana Narenciye Festivali’nin neden yapılmadığını, ben söyleyeyim birkez daha..

Destek olmak yerine, sahip olmayı tercih edenlerin siyasi emelleri yüzünden rafa kalktı bu organizasyon..

Verdikleri maddi desteği, üzerlerine külfet görüp de sorgulamayanlar yüzünden düzenlenemedi bunca yıl..

‘Bana dokunmayan yılan bin yaşasın’ deyip, elini taşın altına koymaktan kaçan sektör temsilcileri sayesinde gündeme gelmedi..

Şimdi bu saydıklarımın arasından bazıları çıkıp da kente olan sevdasından bahsediyor, ‘Narenciye Festivali Mersin için önemlidir, fırsattır, yapılmalıdır’ diyor..

‘Mersin’i Festivaller Kenti’ yapacaklarını her defasında söyleyen o kişiler, siyasi, maddi ve şahsi menfaatleri yüzünden kentin en güzel festivalini yok etmeye çalıştıklarını malesef unutuyor..

Bir de üstüne çıkıp bugün hak ettiğini düşünüp, elindekini başkalarına kaptırınca mağdura yatıyor, kendisine gidecek, sığınacak kapı arıyor..

Şimdi gelelim asıl meseleye;

Türkiye’nin yaş meyve ihracatının yüzde 62’sini oluşturan narenciye Mersin Tarımının ana omurgasıysa..

Mersin’in yaş meyve üretiminin yaklaşık yarısı, yapılan ihracatın yüzde 80’i narenciye ise..

Türkiye’nin narenciye üretiminin yüzde 25’ini, ihracatının da yüzde 35’ini Mersin yapıyorsa..

Mersin, ‘Narenciyenin Başkenti’dir diyorsak..

Tanıtım, ticaret, turizm konusunda Narenciye Festivali’nin çok önemli olduğuna vurgu yapıyorsak..

Narenciye’nin, Mersin’in tarımdaki marka değeri olduğunu söylüyorsak eğer; bu festival sahip çıkacağız hemşerim..

Rafa kaldırmak, sahip çıkmak, yok etmeye çalışmak, bizden alıp başkasına satmak isteyenlere inat sahip çıkacağız..

Mersin’e kimlik kazandırmak, kentin tanıtımına destek olmak, üretime ve üreticiye katma değer sağlamak için yaşatacağız, büyüteceğiz..

O zaman 17-18 Kasım’da Festivalinin başlayacağı Adnan Menderes Bulvarı üzerinde bulunan Galatasaray Meydanı’nda buluşacağız..

Son olarak;

Başladığı günden bu yana Narenciye Festivali’nin yapılması ve yaşaması için hiçbir fedakarlıktan kaçmayan Mersin Ticaret Borsası Başkanı Abdullah Özdemir’in hakkını vermek gerek..

Festivalin yeniden yapılması için gecesini gündüzüne katan Sayın Başkan Özdemir’in yaşadığı heyecanı da çok iyi biliyorum..

O heyecanı, festivalin tanıtım toplantısında yaptığı konuşmada hissettim, gördüm..

Ve bu kentin Başkan Özdemir gibi yöneticilere ve siyasilere ihtiyacının olduğuna birkez daha tanık oldum..

Diyeceğim o ki;

Komşudaki portakal çiçeğinin kokusu, Narenciye Festivali’nin yeniden düzenlenmesine de, maskelerin düşmesine de yetti..

Şimdi bu kente düşen, geçmişte yaşadıklarından ders alıp, festivaline sahip çıkmak, onu yok etmeye ve yaşatmaya çalışanları da unutmamaktır..