Geçen hafta “tarımda ithalat” konusu medyada olumlu ve olumsuz çok yer buldu. Konu Vatan Partisi’nin Ulusal Strateji Merkezi İstanbul birimi içinde de yetkin kişilerce tartışıldı. Aşağıda USMER İstanbul Sekreteri Sn. K. Bülent Önal’ın hazırladığı bir özeti sunuyoruz. Görüşleriniz olursa USMER’e iletebilirsiniz.  “16.12.2020 tarih ve 3308 sayılı Cumhurbaşkanlığı "ithalat rejimi kararına ek karar" ile buğday ithalatına sıfır gümrük vergisi uygulanması 30.4.2021’e dek uzatıldı. Ayrıca yazılı bir düzenleme olmamasına rağmen makarna ihracatına tek pencere sistemi izin vermiyor. Kısaca makarna ihracatı yasaklandı. Hemen aklımıza şu soru geliyor: "Türkiye de buğday kıtlığı mı var?". Üstelik Rusya da buğday ihracatına kota getirmiş. Orada da bir sıkıntı var. Peki Türkiye de böyle bir kıtlık olursa bunun sorumlusu kim olacak?                    

Dünya çok ciddi bir iklim değişikliği sürecine girmiş durumda. Türkiye için kuraklık alarm zilleri çoktan beri çalıyor. Önümüzdeki yıllar, insanlığı besin kıtlığı bekliyor. Paranız olsa bile gıda ihtiyacınızı ithal yolu ile karşılayamayacaksınız. Mevcut üretim kaynaklarını çalıştırmak, üretim gücünü diri tutmak, toprağı ekip biçeni desteklemek milli savunma kadar önemlidir. Üretici can çekişiyor. Üretim planlaması olmayan bir tarım sektörünü; fiyatları kontrol altında tutmak için ithalat yolu ile terbiye etmeye kalkarsanız, piyasayı daha çok dışa bağımlı hale getirirsiniz. Sürekli devalüasyonda ki bir ekonomide bu tutum varsa durum daha da vahimdir. Dışa bağımlı hale getirdiğiniz bir tarım piyasası fiyatları daha da arttırır, kur artışına yol açar. Gıda güvenliğinin temeli milli üretimdir.

Bizce şunlar önemli: Tarımın envanterini çıkarılması, üretimin planlanması, tarım kredi kooperatiflerinin kendi görevlerini yapması, 4572 sayılı yasa ile tarım satış kooperatiflerinin özelleştirilmesinin iptal edilmesi, Toprak Mahsulleri Ofisi’nin kendi görevini yapması, su ve sulama teknikleri, hayvancılık ve hayvancılık ürünleri ithalatına son verilmesi, damızlık hayvan üretimine önem verilmesi, 6360 Sayılı Büyükşehir yasasının iptali ile köylerin eski statüsüne kavuşturulması, ekilebilir alanların çoğaltılması, toprak reformu, tarım topraklarının elden çıkarılmaması, tarımda çalışan işçiler ve mevsimlik işçilerin sosyal haklarının iyileştirilmesi, buğday üretimine önem verilmesi idi. Çözüm önerilerimiz de bu maddeler üzerinde gelişmiştir. Türkiye de tarım yapılan 24 milyon hektar arazinin 6 milyon hektarında buğday üretilmektedir. Bu alan 15 yıl önce 9 milyon hektar idi ve yıllık buğday üretimi de 19-20 milyon ton olmaktaydı. Buğdayda dekara 150-200 kg. verim alınırken bugün gelişen teknikler ve ıslah edilen yeni buğday çeşitleri ile yıllık ortalama dekar başına 300-350 kg. ürün elde edilmektedir. Yıllık buğday üretimimiz 20-21 milyon civarında olup iç tüketimi karşılayacak düzeydedir. Ancak un ve unlu mamuller için üretilmesi gereken 3 milyon ton civarında sert nitelikli buğdaya (drum buğdayı) gereksinim vardır. Yani açık çok az. Yurdun her yanında TMO siloları var. Hububat stoklama, AB gümrük dayatmaları ile sözleşmeli depoculuğa dönüştürülmüş ve özel sektöre devredilmiş, hem hububat alımından hem de stoklamasından uzaklaştırılmıştır. Hububat üretiminin arttırılması için planlama ve TMO’nun görevi üstlenmesi şarttır. Üreticiye, hasat zamanı hububat ithalatı için ihale açmak yerine, üretime teşvik edecek boyutta hububat alım fiyatı açıklayarak alım garantisi verilmelidir. Gerekirse sözleşmeli üretime gidilmelidir. İyi bir planlama üretken, sürdürülebilir bir ekonominin temel taşıdır. Tarım ürünlerinin üretimi mutlaka bir plana dayanmalı ve teşvikler buna göre verilmelidir. Tarım bakanlığı, çiftçi örgütleri, tarım sanayicileri ve üniversitelerden oluşan bir tarım kurultayı yapılmalı, ithalata son verilerek tarım üretimi milli ve yeterli hale getirilmelidir”.

NOT: USMER Tarım Raporu için bkz.: http://www.ulusalstratejimerkezi.com/usmer-tarim-raporu/