Kasım'da Yunanistan, 24 adet F-35 tedariki için ABD’ye başvurdu. Amerikalı Şahinler, Türkiye’ye karşı Yunanistan’ı cesaretlendirmek için başvuruya olumlu cevap verdiler. Muharip hava kuvvetleri özelinde Yunanistan’ın planlarını, Türkiye’nin durumunu ve kısa vadeli alternatiflerini inceleyelim.

BÜLENT RAUF ALTUNAY

Son aylarda komşumuz Yunanistan’ın aşırı agresif savaş uçağı tedarik sözleşmelerine şahit oluyoruz. Sahip olduğu F-16’ları modernize etmekten tutun, Fransızlardan Rafale ve son Amerikan teknolojisi F-35 en bilinenleri. Adalar Denizi’nin diğer tarafı, yani biz; tarihin bir cilvesiymişçesine birden fazla cephede vatan savaşı veriyoruz. Tarihin cilvesi diyorum çünkü adeta tarih tekerrür ediyor. 20. yüzyılın başlarında, selefimiz Osmanlı İmparatorluğu da birçok cephede var olma/varlığını koruma mücadelesi veriyordu. O yıllarda da Yunan Yönetimi, emperyalistlerin sıvazlamasıyla saldırganlığa cüret ediyordu. Daha sonra sırt sıvazlayıcıları tarafından yalnız bırakılan işgal güçlerinin, gerisin geri Akdeniz’in sularına sığındığı (Ege o yıllarda Akdeniz olarak ifade edilirdi) hezimeti de tarih unutturmaz. Sürünüyor zannedilen imparatorluk, Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde modern bir Türk Cumhuriyeti kurarak, Anadolu’daki kalıcılığını perçinledi. Bugün de benzer süreçlerden geçiyoruz. Gene emperyalist saldırılar ve gene onlar tarafından üzerimize sürülmeye çalışılan, halktan kopuk Yunan Yönetimi. Gelin şimdi muharip hava kuvvetleri özelinde Yunanistan’ın tedarik planlarına, Türkiye’nin mevcut durumuna ve kısa vadeli alternatif senaryoların neler olabileceğine bakalım.

Block 70 seviyesine yükseltilen F-16 Viper
 
YUNAN FİLOLARINDA MODERNİZASYON
Öncelikle belirtelim, bu başlık ve daha sonraki başlıklarda bahsedeceğimiz platformların teknik detaylarına çok ayrıntılı inmeyeceğiz. Mümkün mertebe herkesin anlayacağı bir biçim, yazı geneline hakim kılınmaya çalışılacak. Başlayalım...

2017 son çeyreğinde Yunan Başbakan Çipras, ABD ziyareti sırasında sahip oldukları F-16 uçaklarının 85 adedini Block 70 Viper seviyesine modernize ettireceklerini açıkladı. Bu programın içerisinde en önemli kalem, aktif elektronik faz dizinli burun radarının uçağa kazandırılması olacak. Bu yeni nesil radarı önceki nesillerinden farklı kılansa; daha uzun menzilde, daha fazla unsuru tespit edip, daha fazla hedefe angaje olabilmesi. Ayrıca elektronik taarruz ve elektronik destek kabiliyetlerindeki sıçrama da cabası. Viper modernizasyon paketi, 4. nesil sınıfındaki F-16’ları 4,5. nesil sınıfına yükseltiyor. Ayrıca Yunan Yönetimi, modernize ettireceği F-16’lardan sökülecek bileşenleri de daha geri versiyon uçaklarına entegre ederek, zayıf düşen platformlarını da aktif savaşçılar haline getirme gayretinde. Yani Yunan F-16 filolarında ciddi ve yenilikçi bir tazelenme söz konusu. Tabii iş bununla kalmıyor. Libya, Doğu Akdeniz ve Suriye’de amansız şekilde karşımızda duran; hatta alttan alta Batı Afrika topraklarında adeta karşılıklı diş gösterme/yoklama yaptığımız Fransa da Yunanistan’ın sırtını sıvazlamaya pek iştahlı doğrusu. Öyle ki Yunanistan tarafından tedarik edilecek Fransız Rafale savaş uçaklarının 12 adedi bizzat Fransa’nın kullandığı uçaklar. Buna ek olarak 6 adet de Dassault firmasınca üretilerek sıfır olarak teslim edilecek. Rafale uçakları doğuştan 4. nesil ötesi. Son güncellemelerle 4,5. nesil sınıfına yükseldiler. Gelişmiş radarı ve ileri düzey bir elektronik harp sistemi var. Çift motorlu, hızlı, uzun menzilli ve yüksek silah taşıma kapasitesine sahip bir uçak. Ayrıca yapılan anlaşma neticesinde havadan havaya Meteor füzesi de bu uçaklarla beraber Yunan Hava Kuvvetleri’ne kazandırılacak. Menzili konusunda resmi veri bulmak oldukça zor. Ancak iddialar arasında geçen en düşük menzil bile 100 kilometreden fazla. Özellikle belirtmeliyim ki halihazırda Türk Hava Kuvvetleri’nde bu menzilde bir hava-hava füzesi yok. Yani kısaca, Fransa’dan yapılacak bu alımla hem platform, hem de silah sistemi kalemlerinde Yunan tarafı, bize karşı önemli bir koz elde edecek. Teslimatlar bu yaz başlıyor.  

Gelelim son hamlelerine: F-35! 

Geçen kasım ayında Yunanistan, 24 adet F-35 tedariki için ABD’ye resmen başvuruda bulundu. Tabii Amerikalı Şahinler, Türkiye’ye karşı Yunanistan’ı şişirmek için başvuruya olumlu cevap verdiler.

ARTI VE EKSİLERİYLE F-35
Özellikle değinmek isterim, her ne kadar bizim kamuoyunda F-35, zaafiyet abidesi gibi anılsa da gerçekler bu yaklaşımdan epey uzak. F-35 (Joint Strike Fighter/Müşterek Taarruz Uçağı) gelmiş geçmiş en büyük askeri proje. Birçok gelişmiş ülke tarafından satın alınıyor ve gün geçtikçe talipleri de sürekli artıyor. Askeri piyasada dolaşımda olan, birden çok ulusun kullanımında bulunan tek gerçek 5. nesil savaş uçağı. Yüksek kabiliyetli radarı, düşük görünürlük özelliği ve sürekli gelişime açık görev bilgisayarıyla bir savaş uçağı olmanın ötesinde; aynı zamanda bir ileri karakol ve komuta kontrol platformu. Zaten dikkatinizi çekmek isterim, her ne kadar S-400 dillendirilmiş olsa da F-35’lerin Türkiye’ye teslimatını engelleyen esas faktör, kullandıkça kabiliyetlerini keşfeden İsrail lobi gücünün ABD Kongresi’ndeki yoğun baskılarıdır. Son birkaç yıldır İsrail, F-35 Adir uçaklarıyla Şam yakınlarına çok kez saldırılar düzenledi. Havada bu uçakları ne Suriye Ordusu ne de bölgede konuşlu Rus güçleri fark edemedi. İsrail bu gibi pratiklerden elde ettiği verilerden yola çıkarak, son 10 yıldır ilişkilerinin oldukça bozuk olduğu Türkiye’ye bu kabiliyetin kazandırılmaması için çok uğraştı. Hatta sırf Türkiye’yi değil, daha birkaç ay önce “dostluk bağları” kurduğu Birleşik Arap Emirlikleri’ni uzun yıllardır men ediyordu F-35 tedarikinden.

Anlaşılmasını istediğim husus, F-35’in teknik açıdan oldukça ileri, ancak siyasi açıdan da bir o kadar külfetli bir platform olduğudur. Şöyle ki; F-35 bir kulübün, bir güruhun uçağıdır. F-35, ABD ile büyük oranda ortak çıkarlara sahip yönetimlerin silahıdır. Hatırlayalım, 1999 yılında projeye dahil olduğumuzda Türk-Amerikan ilişkileri, tarihinin en yüksek seviyelerindeydi. Ardından açılımlar, kumpas davalar derken, ABD sinsi sinsi Türk siyasetini etkileyen bir gölge güce dönüşmüştü. Onlar nazarında Türkiye, bölgedeki hedeflerine ulaşma yolunda verimli bir partnerdi. Ama sonra çatırdamalar vuku buldu. Türk Vatanseverliği Silivri duvarlarını yıktı, Türk Hükümeti 2015 yazında açılımı elinin tersiyle iterek PKK’ya diz çöktürecek operasyonları başlattı. 1 yıl sonra 15-16 Temmuz gecesi Amerikan ajanlarını ordudan ve bürokrasiden ayıkladı ve hemen akabinde Suriye’nin bölünmesini engelleyecek Fırat Kalkanı Harekatı ile masaya yumruğunu vurdu. Bugüne kadar da karşılıklı çatışmalar süregeldi. Artık durum iktidar siyasetini aşıp eksen değişimine yönelen bir devlet politikası halini aldı. Son sözle bu bahsi kapatalım. F-35, ABD ile aynı emelleri paylaşan ülkeler için mükemmel bir platform. Ancak bizim gibi artık ABD ile yalnızca “sözde kalmış bir müttefiklik” ilişkisi olan ülke için, tedariki değerlendirilebilecek bir platform değildir.

Fransız malı çift motorlu Dassault Rafale

2030 ODAKLI YUNAN MUHARİP JET KUVVETLERİ
Kısaca tedarik programları neticesinde Yunan modern jet envanteri; 85 adet Viper seviyesine yükseltilmiş 4,5. nesil F-16, 18 adet çift motorlu 4,5. nesil Rafale ve 24 adet 5. nesil F-35 savaş uçağından oluşacaktır. Görüldüğü üzere Rafale sayısı 1 filodan biraz az, F-35 sayısı ise 1 filodan biraz fazladır. Buradan da anlamalıyız ki birkaç yıl sonra bu platformlardan birinin sayısı muhakkak ek siparişlerle artırılarak en az 2 filoya tamamlanacaktır. Mevcut modernizasyon planını F-35 üzerine kurmuş hava kuvvetlerimizin, ilan edilmiş yeni bir tedarik planı yoktur. Gelin şimdi aktif filolarımıza ve neler yapılabileceğine bakalım.

FAAL TÜRK MUHARİP JET ENVANTERİ
Mevcut muharip kuvvet yapımız F-16 ve F-4 Terminatör 2020 uçaklarından oluşmaktadır. Bunların sayıları ise açık kaynaklarda 29 F-16 Block 50+, 71 F-16 Block 50, 102 F-16 Block 40, 36 F-16 Block 30 ve 30 civarı F-4 Terminatör 2020 olarak geçmektedir. Burada altını çizmek istediğim kısım, normal şartlarda F-4 uçaklarımız 2021 yılında faal tutulmayacaktı. 2018’den itibaren F-35’lerin envantere katılmasıyla 2020 sonuna kadar peyderpey emekli edileceklerdi. Yarım asırdan daha eski teknolojiye sahip bu uçaklar, artık modernizasyonlarla da çağa ayak uyduramıyor. Önümüzdeki 10 yıla dair kıyaslamaya eğileceğimiz için F-4’leri yok sayabiliriz. Belki güney sınırlarımızda terör mağarası bombalamaya devam edebilir ama havada it dalaşına katılamaz.

Elde var, 230 civarı F-16’mız. Devam etmekte olan Özgür Projesi ile F-16 uçaklarımızın modern ve milli aviyonik sistemlerle donatısı sürerken bir taraftan da gövde ömürlerini uzatmaya dönük çalışmalar yapılıyor. En önemli proje ise 2018’de Aselsan ana yükleniciliğinde başlatılan aktif elektronik faz dizinli burun radarı. 2021’de ilk prototiplerin denenmeye başlamasıyla takribi 2023-2024 gibi seri şekilde uçaklarımıza bu radar ve milli aviyonik sistemler entegrasyonu ile ayrıca Tübitak SAGE’nin geliştirme faaliyetlerini sürdürdüğü Ulusal havadan-havaya füze ailemiz Göktuğ Projesi sayesinde; Yunanistan’ın ABD’ye 1.5 milyar dolar ödeyerek yaptırıyor olduğu Block 70 yükseltmesini milli imkanlarla yapabileceğiz. Yani 4,5. nesil sınıfına yükselecek uçaklarımız olacak. Tabii bu program tüm uçaklarımıza uygulanamaz. Eldeki en güncel uçaklara uygulanacaktır ki ömür maliyet etkinliği sağlansın. Yani 29 adet Block 50+ ve 71 adet Block 50 modellere uygulanması kuvvetle muhtemel. Bu neticeyle elimizde 100 adet Block 70 F-16 olacak. Kalanlar ise Milli Muharip Uçak hizmete girmeye başladıkça (ilk teslimat hedefi 2029) emekli edilecek.

KISACA ÖNÜMÜZDEKİ 10 YIL
O halde diyebiliriz ki Yunan Hava Kuvvetleri 127 adet 4,5. ve 5. nesil platformlara sahip bir jet kuvvet yapısı işletirken (3 farklı model: F-16, Rafale ve F-35), Türk Hava Kuvvetleri 100 adet 4,5. nesil platforma sahip bir jet envanteri işletecektir. Üstelik yalnızca F-16’ya dayalı bir envanter. Kalan 130 civarı F-16’mızı bu kıyasa dahil etmiyorum, çünkü kıstasları yalnızca 4,5. ve 5. nesil uçaklar üzerine belirledik. Aksi değerlendirmede karşı tarafın da elinde eski F-16’lar, Mirage 2000 tipi uçaklar ve F-4’ler mevcut. Tüm buraya kadar yazdıklarımızdan çıkan sonuç, önümüzde gayet çetin bir 10 yıl var. Peki bu 10 yılı zafiyet yaşamadan ve 2030 sonrası milli savaş uçağımızla da beraber görev yapabilecek bir alternatif platformla kapatmamız mümkün mü, yarın inceleyelim.